ویژگی های سبکی و زبانی حقایق الاخبار خورموجی
آرشیو
چکیده
حقایق الاخبار، تألیف میرزا جعفرخان حقایق نگار خورموجی، یکی از منابع مهم تاریخی عصر قاجار به شمار می رود. مورخان و محققان غالباً به ویژگی های تاریخ نگاری و تاریخ نگری این اثر پرداخته اند و به ویژگی های سبکی و زبانی آن، نیز جایگاه این اثر در نثر دوره ی قاجار، چندان توجه نشان نداده اند. نظر به اهمیت بحث، شناخت ویژگی های زبانی و سبکی کتاب حقایق الاخبار و نسبت آن با نثر تاریخی این دوره، موضوع شایسته ی درنگی است که تبیین ابعاد و زوایای آن پژوهشی جامع و مستقلی را طلب می نماید. از این رو این جستار، با روشی توصیفی تحلیلی درصد پاسخ-گویی به این سوالات است که ویژگی های سبکی و زبانی حقایق الاخبار چه بوده و چه جایگاهی در میان ادبیات منثور و تاریخی دوره ی قاجار داشته است؟ یافته ها نشان می دهند که ویژگی های سبکی و زبانی خورموجی در حقایق الاخبار مشتمل بر مواردی، چون: گرایش غالب نویسنده به ساده نویسی، واقع گرایی، در عین وجود پاره ای از ویژگی های نثری و زبانی گذشته از قبیل: رسوخ لغات ترکی، مغولی، استفاده از ضرب المثل های فارسی و عربی و اصطلاحات نجومی، استعانت نویسنده از آرایه های ادبی، بهره گیری از اشعار، آیات قرانی و احادیث می باشد. همچنین نشان می-دهد که نویسنده با وجود بهره گیری از برخی ویژگی های سبکی و زبانی متون گذشته، غالباً التزام خود به ساده نویسی را به اشکال مختلف، حفظ نموده و با اعمال آن در امر تاریخ نویسی، اثری روان و به دور از نثر مصنوع و متکلفانه ی مرسوم خلق نموده است.The Stylistic and Linguistic Characteristics of Khormoji's Haghaegh Al-Akhbar
Haghaegh Al-Akhbar which is written by Mirza Jafar Khan Khormoji is one of the most important historical resources in Qajar’s era. Historians and researchers have often focused on the historiographical features of this work and have not paid much attention to its stylistic and linguistic features and place of this work in Qajar prose. Considering the importance of the discussion, knowing the linguistic and stylistic features of the book of Haghaeh al-Akhbar and its relationship with the historical prose of this period is a subject worthy of discussion, which requires a comprehensive and independent research to explain its dimensions. Therefore, this essay with its descriptive-analytical method tends to answer these questions: What were the stylistic and linguistic characteristics of Haghaeh al-Akhbar and what was its place among the prose and historical literature of the Qajar period? The findings show that Khormoji's stylistic and linguistic characteristics in Haghah al-Akhbar such as: the author's dominant tendency to simplistic writing, realism, while there are some prose and linguistic characteristics, the penetration of Turkish and Mongolian words, the use of Persian and Arabic proverbs and astronomical terms, the author's use of some literary arrays, the use of poems, Quranic verses and hadiths. It also shows that despite using some stylistic and linguistic features of the past texts, the author often kept his commitment to simple writing in different forms and by applying it in historiography, he created a fluent and He has created far from the usual artificial and complicated prose.
تبلیغات
