توحید در قرآن و عرفان(رشد اخلاقی)«مطالعه موردی: توحید در ستایش» (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ستایش یا معادل عربی آن، حمد به معنای پسندیدن صفتی زیبا یا فعلی نیکو و واکنش فطری در برابر آن است، قرآن مجید در آیه 36 سوره جاثیه، ستایش را تنها متعلق به خدا دانسته و برای اثبات آن، برهان هایی اقامه می کند، مفسران گوناگون براساس منابع تفسیری، هریک استدلال آیه را به گونه ای تقریرکرده اند؛ برخی براساس معنایی که برای واژه ربّ، که در آیه مذکور است، برگزیده اند و بعضی با توجه به سیاق آیات پیشین سوره. بررسی تطبیقی این دیدگاه ها در این مقاله نشان می دهد که مفهوم واژه حمد به تدریج از ستایشِ نعمت به ستایش زیبایی تغییرکرده است، همچنین شباهت های متعدد میان مفاتیح الغیب و الجامع البیان، احتمال تأثیر جدی فخر رازی از طبری را تقویت می کند، روش آلوسی در استفاده از سیاق برای اثبات توحید در ستایش و تأثیر آن در تفاسیر بعدی نیز حائز اهمیت است. غایت عرفان اسلامی توحید است (مشاهده یگانگی خدا) به طوری که وجود مطلق است و هیچ چیز غیر از او و تجلیاتش، وجود ندارد که لازمه این مشاهده، فنا دیدن همه چیز در حق تعالی است. نقش توحید در رشد اخلاقی چنان سازنده است که از انسان با انگیزه هایش، که خود منشأ بسیاری از ناهنجاری های اخلاقی است، انسان کامل خالی از رذایل اخلاقی و آراسته به فضایل اخلاقی می سازد و تمام ابعاد وجودی انسان، اعم از مادی و معنوی را در جهت کمال مطلق و بی نهایت و جاودانه قرارمی دهد.Monotheism in Quran and Mysticism (Moral development) Case Study: Monotheism in Praise
Praise or “Hamd” in Arabic, means to like a beautiful epithet and to show a current good or Natural response against it. The Holy Quran in verse 36 of Jaathiah says the praise belongs just to God and then prove it. This article is a comparative study and shows that the commentators on various interpretations of each verse argument to any of expositions have; According to paste some meaning for the word, which is mentioned in the verse, favorites and some verses according to the previous chapter, a comparative study of this view shows that the concept of Hamd gradually shifts from praise blessing to praise the beauty as well as the similarity of many of Mafatih Al-ghayb and Al-Jame’ Al-Bayan, shows the risk of serious influence of Tabari on Fakhr-e Raazi and strength the way Alusi on the way to demonstrate unity in Praise and its effect on subsequent interpretations. End Spirituality of Unity is ( see the oneness of God ) to so that there absolutely is and nothing else apart from him and manifestations, is not that essential for the Find, annihilation see all things in the right of excellence is .The role of unity in growth ethic is so productive is that the man with the motive of his, that the source of many of the anomalies of moral , a man completely devoid of vices , moral and adorned with the virtues of morality that makes and all aspects of being human, whether of material and spiritual and in order to consummate the absolute and non finally and forever put you off
تبلیغات
