بررسی تطبیقی تموز در ادبیات عرب با حاجی فیروز در ادبیات فارسی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
حضور نمادین اسطوره و بازآفرینی آن در ادبیّات معاصر جهان، از جمله ادبیّات فارسی و عربی، سبب نوآوری و غنای ادبیّات گردیده است. بر اساس اهمیت و تاثیری که اسطوره ها در محتوا و اندیشه آثار ادبی دارند و لزوم بررسی تطبیقی این تاثیر در ادبیات ملل، در پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی، به تبیین علل و شیوه های کاربست نمادین اسطوره تموز در فرهنگ و ادبیات عربی و اسطوره حاجی فیروز در فرهنگ و ادبیات فارسی می پردازیم. نتایج این تحقیق بیانگر آن است اسطوره تموز در ادبیات عربی، به صورت نمادین به کار رفته و حاکی از رستاخیز، تجددخواهی،امید و حیات دوباره است و شاعرانی چون خلیل حاوی، بیاتی، سیاب و.. بنابر اوضاع سیاسی و اجتماع حاکم بر جوامع عربی به صورت نمادین از آن بهره گرفته اند. از سویی دیگر شخصیت اسطوره ای حاجی فیروز در اشعار شاعران معاصر فارسی به کار نرفته اما در تصنیف های عامیانه، به عنوان نمادی از نوروز، نوزایی، دگرگونی، شادی، مبارزه منفی، و بازگشت دوباره جلوه گر شده است. علی رغم برخی شباهتا میان اسطوره تموزی و حاجی فیروز، به نظر می رسد بازخوانی متن های مرتبط با دو موزی و شباهت های بین او و حاجی فیروز برای هم ریشه دانستن این دو کافی نیست و نمی توان تموز و حاجی فیروز را دارای ریشه ای مشترک دانست.A Comparative Study of Tammuz in Arabic Literature with Haji Firooz in Persian Literature
The symbolic presence of the myth and its re-creation in the contemporary literature of the world, including Persian and Arabic literature, has caused the innovation and richness of literature. Based on the importance and impact that myths have on the content and thought of literary works and the necessity of a comparative study of this impact in the literature of nations, in the present research, with a descriptive-analytical method, to explain the causes and methods of the symbolic use of the Tammuz myth in Arabic culture and literature and mythology. Haji Firouz in Persian culture and literature. The results of this research show that the myth of Tammuz in Arabic literature is used in a symbolic way and indicates resurrection, modernism, hope and new life, and poets such as Khalil Al-Mawahir, Bayati, Siyab, etc. Arabic has used it symbolically. On the other hand, the mythical figure of Haji Firoz has not been used in the poems of contemporary Persian poets, but in folk ballads, it has been manifested as a symbol of Nowruz, rebirth, transformation, joy, negative struggle, and return. Despite some similarities between the myth of Tammuz and Haji Firouz, it seems that rereading the texts related to the two Muzis and the similarities between him and Haji Firouz are not enough to identify the two as having the same origin, and Tammuz and Haji Firouz cannot be considered to have a common origin.
تبلیغات
