هدف از انجام این پژوهش پیش بینی فرسودگی شغلی معلمان بر اساس شادکامی آنان بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه معلمان شهر کرج در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. حجم نمونه 150 نفر از این معلمان بر اساس فرمول پلنت از تاپاکینگ، فیدل و اولمن (2007) و به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه شادکامی آکسفورد (OHQ) هیل و آرگیل (2002) و سیاهه فرسودگی شغلی مسلاچ (MBI) مسلاچ و همکاران (1986) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره به روش همزمان تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین شادکامی با فرسودگی شغلی رابطه معنی داری وجود دارد (0/01>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نیز آشکار کرد که 50/8% درصد از کل واریانس فرسودگی شغلی به وسیله شادکامی تبیین می شود. نتایج حاصل از این یافته ها به ضرورت توجه به شادکامی و آموزش آن در بهبود فرسودگی شغلی معلمان تأکید کرد.