شگردهای کتاب طباشیر الحکمه راز شیرازی در باور پذیر کردنِ خرق عادت های زندگی پیامبر اسلام (ص) (مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (دانشگاه آزاد)
آرشیو
چکیده
زبان به عنوان یک فاکتور مهم در روایت خرق عادت های عرفانی- تاریخی، کارکرد پارادوکسی دارد. از سویی با وسعت بخشیدن به تخیَل، ادبیَت متون تاریخی را ارتقاء می بخشد و خواننده را از جهان واقعیت جدا می سازد. از طرفی نیز با نگرش زبان شناسانه در ایجاد منطق و رابطه علت و معلولی زبان شناختی، مخاطب را به بستر واقعیت بر می گرداند تا در اوج حیرت انگیزی، خرق عادت هایِ عرفانی و تاریخی را بپذیرد. این مقاله با تلفیق زبان شناسیِ ساختارگرا و زبان شناسیِ نقش گرا و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، عناصر زبانی و فرا زبانی را در داستان «مولود مصطفی(ص)» از کتاب طباشیر الحکمه راز شیرازی را بررسی کرده؛ نتایج تحقیق نشان می دهد که نویسنده برای باور -پذیر کردن خرق عادت های زندگی پیامبر اکرم(ص) از کارکرد پارادوکسی زبان در ایجاد باورپذیری، بیشترین بهره را برده است. در این راه از شخصیت پردازی دقیق افراد تاریخی، روایت افراد مورد وثوق، توصیف دقیق مکان ها و زمان زندگی حضرت رسول(ص)، عنصر گفت وگو، تنوّع افعال و جمله های کوتاه، بهره مندی از حروف برای مقاصد ثانویّه نیز کمال استفاده را کرده است.The tricks of the book Tabashir al-Hikma Raz Shirazi in making the habits of the life of the Prophet of Islam (PBUH) believable
Language has a paradoxical function as an important factor in the narration of mystical-historical habits. On the other hand, by broadening the imagination, it promotes the literature of historical texts and separates the reader from the world of reality. On the other hand, with a linguistic approach to creating logic and the relationship between linguistic cause and effect, it returns the audience to the context of reality in order to accept, at the astonishing peak, mystical and historical habits. This article, by combining structuralist linguistics and pattern-oriented linguistics and using a descriptive-analytical method, examines the linguistic and metalanguage elements in the story of "The Birth of Mustafa (PBUH)" from the book Tabashir al-Hikma Raz Shirazi; The results of the research show that the author has made the most of the paradoxical function of language in creating credibility in order to make the life habits of the Holy Prophet (PBUH) believable. In this way, accurate characterization of historical people, narration of trusted people, accurate description of the places and time of life of the Holy Prophet (PBUH), dialogue element, variety of verbs and short sentences, use of letters for purposes Secondary has also made full use of.
تبلیغات
