هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثرات قابلیت رهبر بر رضایت ارتباطی کارکنان از طریق ارتباط اثربخش است. روش شناسی پژوهش: جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان مناطق 15 گانه شهرداری اصفهان بودند، که تعداد آن ها بر اساس آمار واحد منابع انسانی 2255 نفر است، با توجه به حجم هر منطقه با استفاده از فرمول کوکران 661 نفر حجم نمونه انتخاب گردید و افراد نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی و طبقه ای متناسب با حجم هر طبقه انتخاب شدند. برای گردآوری داده های موردنیاز در این پژوهش از پرسشنامه های استاندارد استفاده گردید و روایی و پایایی آن ها مورد آزمون قرار گرفت که از روایی و پایایی بالایی برخوردار بوده اند. یافته ها : نتایج حاصل از تحلیل های انجام شده در پژوهش نشان داد که قابلیت اعتبار رهبر از طریق ارتباطات اثربخش بر رضایت ارتباطی تأثیر دارد. با توجه به خروجی وارپ مقدار معناداری برای تأثیر مستقیم قابلیت اعتبار رهبر بر رضایت ارتباطی و همچنین تأثیر قابلیت اعتبار رهبر بر رضایت ارتباطی از طریق ارتباط مؤثر معنادار است. قابلیت ارتباط رهبر بر ارتباطات مؤثر و رضایت ارتباطات تأثیر مثبت دارد همچنین تأثیر مستقیم ارتباطات مؤثر بر رضایت ارتباطات مثبت می باشد. اصالت/ارزش افزوده علمی: پژوهش حاضر در راستای همین موضوع به بررسی اثرات قابلیت رهبر بر رضایت ارتباطی کارکنان از طریق ارتباط اثربخش کارکنان مناطق 15 گانه شهرداری اصفهان می پردازد.
