این تحقیق با هدف تعیین رابطه ی بین خودکارآمدی و درماندگی آموخته شده با عملکرد تحصیلی دانش آموزان پایه پنجم شهر پیرانشهر در سال تحصیلی 99-1398 انجام شد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی پیرانشهر می باشد و طبق آمار اعلام شده، تعداد کل آن ها 1760 نفر است. حجم نمونه برابر 316 که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها آزمون عملکرد تحصیلی فام وتیلورEPT (1994)، پرسشنامه خودکارآمدی جینک ومورگان(1999) و پرسشنامه درماندگی آموخته شده (LHS) کوینلس و نلسون (1988) بود. در این پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه بین متغیر ملاک و پیش بین، تحلیل رگرسیون چندمتغیره استفاده شده است. نتایج نشان داد که ضریب همبستگی چندگانه بین خودکارآمدی و درماندگی آموخته شده با عملکرد تحصیلی دانش آموزان برابر 768/0 است. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که مقدار F به دست آمده برابر 208/225 است و در سطح آلفای کوچکتر از 05/0 معنی دار است که نشان می دهد خودکارآمدی و درماندگی آموخته شده می تواند تغییرات مربوط به عملکرد تحصیلی دانش آموزان را به خوبی تبیین کنند و نشان دهنده مناسب بودن مدل رگرسیونی ارائه شده است. بر اساس نتایج خودکارآمدی و درماندگی آموخته شده به ترتیب با ضریب بتای 905/0 و 192/0- توانسته میزان عملکرد تحصیلی دانش آموزان را تبیین کنند. خودکارآمدی و مولفه های آن با عملکرد تحصیلی دانش آموزان در سطح معناداری(01/0≥p) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، همچنین بین درماندگی آموخته شده و عملکرد تحصیلی دانش آموزان در سطح معناداری(01/0≥p) رابطه معکوس و معناداری وجود دارد.
