This classroom-based study sets out to study the relationships that EFL learners would form in peer responses in an EFL writing class. It examines Storch’s (2002a) patterns of peer interaction when intermediate learners are paired with partners of different L2 proficiency levels. To discover the factors that could affect the nature of peer interactions, at first a proficiency test of TOEFL was administered and thus the participants were distinguished based on their scores, into the beginner, intermediate, and advanced levels. Further, the participants were asked to choose a partner and review each other’s writing in pair while being audio recorded. To examine learners’ behaviors from the perspective of participants involved, they were interviewed individually after the recording session. As the focus was on intermediate partnership, the data of 12 intermediate students (i.e. 6 pairs) interacting with an advanced, intermediate or beginner partner were analyzed. The findings showed that although proficiency levels narrowly affected the participants’ performances in peer responses, they did not determine them. The study revealed that it is not just the actual proficiency levels but the relationships that learners form, the roles that they adopt, and their partner’s behaviors as the factors which shape the dyadic talk. It was further found that the partners’ roles are shaped by their positioning in relation to their peers and the issues on which learners focus during their engagement in the task. چکیده: این تحقیق بر آن بود تا چگونگی ایجاد رابطه بین افراد در پاسخگویی توسط فراگیران خارجی زبان انگلیسی را مورد بررسی قرار دهد. در واقع، این تحقیق بر اساس الگوی تعاملی استرچ (2002الف)، روابط فی مابین فراگیران سطح متوسط با طرفهای دارای توانش متفاوت زبانی را تحلیل می نماید. برای این منظور، ابتدا شرکت کنندگان در تحقیق، بر اساس آزمون توانش زبان به سه دسته مقدماتی، متوسط و پیشرفته تقسیم شدند. سپس از هرکدام از انها خواسته شد که با تعیین یک نفر نگارش های همدیگر را بررسی نمایند که در این مورد تعامل بین انها ضبط گردید. پس از این مرحله، برای استخراج الگوهای تعاملی آنها، افراد شرکت کننده مورد مصاحبه قرار گرفتند. تحلیل اطلاعات گردآوری شده نشان داد که توانش زبان تاثیر جزیی و غیر تعیین کننده بر روی نوع تعاملات افراد دارد. به عبارت دیگر، عواملی دیگری به جر توانش زبان مثل رابطه شکل گرفته، نقش افراد، و رفتارهای افراد بر روی گفتار دو گانه تاثیر گذار می باشد. از طرف دیگر، نتایج نشان داد نقش افراد تابع چگونگی رابطه بین افراد و موضوعات مورد توجه در بحث می باشد. کلمات کلیدی: پاسخگویی هم گروهیان، الگوهای تعاملی، یادگیری مشارکتی، سطح توانش زبان، نگارش
