رابطه الگوهای ارتباطی خانواده و سبک های دلبستگی با شادکامی دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیمشک

چکیده

هدف تحقیق حاضر، تعیین میزان رابطه الگوهای ارتباطی خانواده (جهت گیری گفت وشنود و جهت گیری همنوایی) و سبک های دلبستگی (ایمن، نا ایمن اجتنابی وناایمن دوسوگرا یا مقاوم) با شادکامی دانشجویان دانشگاه آزاداسلامی واحد اندیمشک بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیمشک بود. که گروه نمونه، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به تعداد 327 نفر انتخاب شدند. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بود. از ابزار اندازه گیری شامل پرسش نامه تجدیدنظر شده الگوهای ارتباطی خانواده(نسخه فرزندان) کوئرنر و فیتزپاتریک (2002)، پرسش نامه سبک های دلبستگی کولینز و رید(1990) و مقیاس تجدیدنظر شده شادمانی آکسفورد (2002) استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه به روش ورود و گام به گام استفاده شد. یافته ها بیانگر آن بود که جهت گیری گفت وشنود و جهت گیری همنوایی با شادمانی رابطه مثبت و معنی دار داشتند. همچنین سبک دلبستگی ایمن با شادمانی رابطه مثبت و معنی دار و سبک های دلبستگی نا ایمن دوسوگرا و ناایمن اجتنابی با شادمانی رابطه منفی و معنی دار دارند. همچنین طبق نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون به روش گام به گام، از میان متغیرهای پیش بین، به ترتیب سبک دلبستگی ایمن، مؤلفه جهت گیری همنوایی و جهت گیری گفت وشنود بهترین پیش بینی کننده های شادکامی بودند.