داده های پلاریمتریک، یک منبع اطلاعاتی اضافی در تداخل سنجی راداری محسوب می شوند که می توانند با کمک بهینه سازی پلاریمتری با الگوریتم های مختلف تداخل سنجی راداری ترکیب شده و منجر به بهبود کارایی این الگوریتم ها شوند . ترکیب اطلاعات پلاریمتری و تداخل سنجی راداری، که تحت عنوان تداخل سنجی راداری پلاریمتریک معرفی می شود، می تواند منجر به افزایش همدوسی و تعداد پیکسل های پراکنش گر دائمی شود . این تکنیک بر اساس بهینه سازی پلاریمتریک کانال های پلاریمتریک را با یکدیگر ترکیب کرده و کانال بهینه ای را تولید می کند که در آن تراکم و کیفیت فاز پیکسل های پراکنش گر دائمی نسبت به کانال های خطی افزایش پیدا کند . در هر پیکسل این کانال بهینه، بردار مکانیزم پراکنشی که منجر به بهینه ترین مقدار از تابع هدف مسئله بهینه سازی شود به عنوان بردار مکانیزم پراکنش بهینه انتخاب می شود . با توجه به اهمیت موضوع تراکم پیکسل های پراکنش گر دائمی قابل اعتماد در موفقیت روش های PSI ، هدف اصلی این مقاله استفاده از اطلاعات پلاریمتریک دوگانه سنجنده Sentinel1-A و TerraSAR-X در الگوریتم تداخل سنجی PSInSAR معمولی و مقایسه و ارزیابی این داده ها در افزایش تراکم پیکسل های پراکنش گر دائمی می باشد . در این تحقیق ترکیب اطلاعات پلاریمتریک دوگانه با الگوریتم تداخل سنجی PSInSAR به کمک بهینه سازی شاخص پراکندگی دامنه انجام گرفت . به منظور بررسی رویکرد پیشنهادی این تحقیق، تعداد 40 تصویر پلاریمتریک دوگانه (VV/VH) سنجنده Sentinel1-A در بازه زمانی فوریه 2017 تا می 2018 و 20 تصویر پلاریمتریک دوگانه (HH/VV) سنجنده TerraSAR-X در بازه زمانی جولای 2013 تا آپریل 2014 مورد استفاده قرار گرفت . نتایج نشان می دهد بهینه سازی پلاریمتریک با داده های S1A تراکم PS ها را برای کل منطقه، منطقه شهری و منطقه غیر شهری به ترتیب حدود 7/1 برابر، 6/1 برابر و 9/1 برابر افزایش داد . همچنین این افزایش در مورد داده های TSX به ترتیب حدود 3 برابر، 2/3 برابر و 9/2 برابر بود .
