زبان آموزان ایرانی اغلب به حضور خواننده در متن توجه نمی کنند، و این امر نمرات ضعیفی در نگارش آنان به دنبال دارد. مطالعه حاضر در یکی از دانشگاه های بزرگ ایران انجام شد تا به زبان آموزان آموزش دهد چگونه به حضور مخاطب در متن توجه نمایند. تعداد سی و پنج دانشجوی زبان انگلیسی به روش آموزش فرآیندی آموزش داده شدند و از آنان خواسته شد نامه ای به یک مقام عالی رتبه ی دولتی بنویسند. پس از دریافت نسخه اول نامه مذکور، ابعاد توجه به مخاطب به آنان آموزش داده شد تا بر همان اساس نسخه اولیه را از نظر سبک و ملاحظات مربوط به مخاطب اصلاح نموده و جهت نمره گذاری ارسال نمایند. سپس از آنان مصاحبه ای در خصوص نحوه توجه به مخاطب در نگارش، نحوه دخالت دادن مخاطب در متن، و استراتژی های به کاررفته در تکمیل متن نهایی گرفته و ضبط شد. متن نوار ضبط شده بر روی کاغذ پیاده شد و به صورت کیفی مورد ارزیابی قرار گرفت که از دل داده ها، دو درون مایه اصلی حاصل شد: ملاحظات زبانشناختی و ملاحظات غیر زبانشناختی. همچنین، شرکت کنندگان به طور ضمنی به سه مرحله از توجه به مخاطب اشاره نمودند: استراتژی های قبل، بعد و حین انجام تکلیف نگارشی. به طور خلاصه، آموزش زبان آموزان ایرانی به ارتقای استراتژی هایِ توجه به مخاطب در نگارش انجامید .
