آرشیو

آرشیو شماره ها:
۸۰

چکیده

متن

شهر قم همواره خاستگاه و پناهگاه اصحاب و راویان امامان مکتب ناب تشیع و بزرگانى چون زکریا بن‏ادریس، زکریا بن‏آدم، ابراهیم بن‏هاشم و جمع بسیارى دیگر از رادمردان مکتب امامت و ولایت‏بوده است.
على بن‏ابراهیم، یکى دیگر از فرزانگان نامدار و راویان معروف و پرآوازه جهان تشیع است.
اینک به دوردستهاى تاریخ نظر افکنده، به زیارت یکى از نام‏آوران تشیع در قرن سوم و چهارم هجرى مى‏رویم و به تماشاى سیماى على بن‏ابراهیم مى‏نشینیم. على فرزند ابراهیم بن‏هاشم، از راویان مشهور و قابل اعتماد است و کنیه‏اش را ابوالحسن دانسته‏اند.
اثر بسیار معروف و ارزشمند او - تفسیر على بن‏ابراهیم - موجب شده است تا وى را «مفسر قمى‏» بنامند. قبل از اینکه به شرح حال او پردازیم، به پاس احترام به مقام علمى و معنوى پدرش، ابتدا نگاهى اجمالى به سیماى پدر بزرگوارش - ابراهیم بن‏هاشم - مى‏افکنیم تا از منظر او، شناخت‏بهترى به فرزند پیدا کنیم.
ابراهیم بن‏هاشم
ابراهیم بن‏هاشم پدر بزرگوار على بن‏ابراهیم و کنیه‏اش «ابواسحاق قمى‏» است وى در اصل از بزرگان شیعیان کوفه بوده است و سپس به شهر قم مهاجرت کرده است. او از اصحاب امام رضا(ع) و امام جواد(ع) است.
در باره‏اش گفته‏اند:
ابراهیم بن‏هاشم اولین کسى بود که احادیث ائمه بزرگوار تشیع را که در میان‏راویان کوفى رایج‏بود، به شهر قم نقل و منتشر کرده است. و از اینرو مى‏توان او را پیشگام حدیث در قم دانست. شیخ طوسى، او را از شاگردان یونس بن‏عبدالرحمان - از اصحاب امام رضا(ع) - دانسته است و مى‏گوید: ابراهیم بن‏هاشم به ملاقات امام رضا(ع) رسیده و محضر او را درک کرده است.
ایشان کتابهاى متعددى دارد که از جمله آنها «النوادر» و «قضایا امیرالمؤمنین(ع)» است ابراهیم بن‏هاشم، از طریق نقل روایات و احادیث ائمه علیهم السلام، خدمات بیشمارى به اسلام کرده و عشق و علاقه خویش را به مکتب ائمه معصومین(ع) ابراز کرده است اگر چه ابراهیم بن‏هاشم را در زمره یاران امام رضا(ع) بشمار آورده‏اند اما هیچ روایتى از امام رضا(ع) و نیز یونس بن‏عبدالرحمان به نقل از او یافت نشده است اما روایات متعددى را از امام جواد(ع) نقل کرده است که در کتب حدیث معروف تشیع به ثبت رسیده است.
وى از بزرگان بسیارى استفاده کرده و نزد آنان حدیث‏شنیده و نقل کرده است که تعدادشان حدود 160 نفر مى‏باشد. از جمله آن بزرگان، محمد بن‏ابى‏عمیر است که تعداد 2921 روایت را از وى نقل کرده است.
مجموع روایاتى که از ابراهیم بن‏هاشم قمى نقل شده است و در کتابهاى معتبر وجود دارد،6416 مورد مى‏باشد.
علامه حلى در باره اعتبار علمى روایات نقل شده از سوى او مى‏گوید: هیچ کس از یاران و اصحاب در باره نفى یا تعدیل روایات وى، مطلبى را نگفته‏اند ولى روایات او بیشمار است و قبول کردن روایاتش نزد من ارجحیت دارد.
این مسئله در میان بزرگان علم رجال مورد نقد و بررسى قرار گرفته است و بزرگمردانى چون شهید ثانى احادیث او را معتبر و صحیح دانسته، آنها را مورد قبول خود مى‏دانند.
محقق عالى مقام - آیت الله خویى - مى‏گوید: سزاوار نیست در باره موثق بودن ابراهیم بن‏هاشم شک و تردید به خود راه داد.
على بن‏ابراهیم
نام این راوى عالیقدر، در شمار اصحاب حضرت امام هادى(ع) قرار گرفته است. شیخ طوسى به این مساله اشاره کرده است. سپس نجاشى به پیروى از شیخ طوسى در باره على بن‏ابراهیم مى‏گوید:
او از افراد مورد وثوق و قابل اعتماد در احادیث و روایات مى‏باشد و مذهب و افکار اعتقادى او کاملا صحیح است.
على بن‏ابراهیم علاوه بر عصر امام هادى(ع)، در دوران حیات پر برکت امام حسن عسکرى(ع) و نیز زمان غیبت صغرى زندگى مى‏کرده است. البته در کتابهاى معتبر تشیع هیچ روایتى از امام هادى و نیز دیگر امامان معصوم علیهم السلام به نقل از على بن‏ابراهیم یافت نشده است. آیت الله خویى در این باره مى‏گوید: نبودن روایت مستقیم از ائمه علیهم السلام منافاتى با این مطلب ندارد که نامش در زمره اصحاب امام هادى(ع) باشد.
علاقه و دلدادگى او نسبت‏به سرچشمه‏هاى زلال امامت، به اندازه‏اى بود که نه تنها شیعیان، بلکه دانشمندان اهل سنت نیز به این مساله اشاره کرده‏اند. ابن حجر عسقلانى که از دانشمندان نامدار اهل سنت در علم رجال است، از على بن‏ابراهیم در کتاب خویش نام برده، سپس مى‏گوید: او از شیعیان سرسخت است. سرسختى و ارادت او نسبت‏به پیشوایان معصوم، در لابلاى روایاتى که على بن‏ابراهیم نقل کرده بخوبى آشکار است.
همچنین تلاش بى‏وقفه و زحمات طاقت‏فرساى او در شنیدن، بدست آوردن، یادگیرى و منتشر ساختن روایات و احادیث، این محبت و علاقمندى را شفاف‏تر ساخته است. این تلاش بى‏وقفه به حدى بوده است که على بن‏ابراهیم توفیق یافته تا تعداد 7140 روایت را نقل کند.
کتاب «کافى‏» تالیف حدیث‏شناس بزرگ ثقة‏الاسلام کلینى، مملو از روایات و احادیث على بن‏ابراهیم است‏به گونه‏اى که مى‏توان آن کتاب را «مسند على بن‏ابراهیم‏» بشمار آورد.
کلینى خود در این باره مى‏گوید: تمام احادیثى را که در کتاب خود (کافى) آورده‏ام به نقل از بزرگانى چون على بن‏ابراهیم، محمد بن‏یحیى، على بن‏موسى کمیدانى، داوود بن کوره و احمد بن‏ادریس است.
از این تعداد (7140) روایاتى که وى نقل کرده است، تعداد 6214 مورد از آن را از پدرش ابراهیم بن‏هاشم و او نیز از محمد بن‏ابى‏عمیر نقل کرده است. تعداد بیشمار روایات على بن‏ابراهیم، ستایش و تمجید همگان را بار آورده است. از اینرو عمر رضا کحاله - از دانشمندان اهل سنت - ضمن معرفى او مى‏گوید:
على بن‏ابراهیم شخصیتى فقیه، مفسر قرآن و اخبارى است (کسى که احادیث‏بسیارى را نقل مى‏کند) و کلینى از او وایت‏برگرفته است.
به یقین این فقیه قمى، براى بدست آوردن و گردآورى این حجم بسیار زیاد از احادیث و سخنان پیشوایان دین، به نقاط مختلفى مسافرت کرده است و در راه رسیدن به این مهم زحمات زیادى را بر خود هموار کرده‏اند.
او در این راه علاوه بر استفاده از محضر بزرگان شیعه، نزد حافظان و راویان اهل سنت رفته و از آنان احادیثى را ثبت و ضبط کرده است.
ابن‏حجر عسقلانى در این باره
مى‏گوید: على بن‏ابراهیم از برخى علماى اهل سنت چون ابوداود سیستانى، ابن‏عقده و افراد دیگر، روایت نقل کرده است.
مفسر قمى در اواسط زندگى پرافتخارش، نعمت‏بینایى خود را از دست داد و تا پایان عمر با دلى روشن و قلبى حق‏بین به حیات با برکت‏خویش ادامه داد اما او با این حالت جسمانى خویش، از پاى ننشست و همچنان در دریاى عمیق روایت و حدیث‏شنا مى‏کرد تا از این طریق معارف انسان‏ساز شریعت را به کمک و یارى امامت گردآورده و آن را به آیندگان بسپارد.
بنابراین بزرگترین امتیاز وى و زرین‏ترین صفحه زندگى‏اش را مى‏بایست، گردآورى، تدوین، تالیف و نقل و نشر روایات امامان معصوم علیهم السلام بر شمرد. از اینرو بر ما سیراب‏شدگان از زمزم زلال «کافى‏» وظیفه است تا این تلاش عظیم و مقدس را ارج نهیم.
آثار و تالیفات
راویان و اصحاب امامان معصوم علیهم السلام، به منظور ثبت و ضبط معارف ناب مکتب تشیع و انتقال آن به نسلهاى آتى، احادیث معتبر را از نزدیکترین و مطمئن‏ترین یاران ائمه دریافت مى‏کردند سپس آنها را در موضوعات مختلف دسته‏بندى و تنظیم کرده و هر موضوعى را در کتابى مستقل با نامى ویژه به نگارش در مى‏آوردند. على بن‏ابراهیم هاشم که از معروفترین راویان تشیع مى‏باشد و روایات بسیار زیادى (بیش از 7000 حدیث) را نقل کرده است، به این امر مهم (دسته‏بندى موضوعى روایات) همت گمارده است‏به گونه‏اى که نام 14 کتاب او بدین شرح به ثبت رسیده است. شیخ طوسى پنج کتاب او را چنین نام مى‏برد: 1- التفسیر 2- الناسخ و المنسوخ‏3- قرب الاسناد 4- الشرایع 5- المغازى ابن‏الندیم - دانشمند بزرگ اهل سنت - در کتاب خویش، از على بن‏ابراهیم قمى، تحت عنوان فقهاء و محدثان و علماى شیعه، نام برده و علاوه بر «قرب الاسناد» نام دو کتاب دیگر وى را چنین مى‏نویسد:
1- المناقب 2- اختیار القرآن
دانشمند بزرگ علم رجال - نجاشى علاوه بر هفت کتاب نامبرده فوق، از دیگر کتابهاى وى چنین نام مى‏برد:
1- التوحید و الشرک 2- فضائل امیرالمؤمنین(ع)3- الانبیاء(ع) 4- المشذر 5- الحیض‏6- رساله‏اى در معناى هشام و یونس(ع)- جواب مسائل محمد بن‏بلال.
اگر چه هر یک از کتابهاى این فقیه بزرگ اسلام، خود گنجینه‏اى ارزشمند است اما کتاب تفسیر على بن‏ابراهیم قمى از امتیاز ویژه و موقعیت‏برجسته‏اى برخوردار است که نگاهى به آن کتاب ضرورى مى‏نماید.
تفسیر نور با نور
از خدمات ارزنده این شخصیت نستوه، تالیف کتاب تفسیر قرآن است. از آنجا که کتاب «تفسیر القمى‏» از مزایاى خاصى برخوردار است، به مطالبى چند از این تفسیر اشاره مى‏شود تا از آن طریق، گوشه‏اى دیگر از زندگى این راوى نور آشکار گردد.
على‏بن‏ابراهیم قمى در این کتاب، براى توضیح و تفسیر هر یک از آیات نورانى حق، روایات متعددى از امام صادق(ع) را به نقل از پدرش ذکر کرده است. پدرش نیز آن روایات را از طریق ابن ابى‏عمیر و برخى دیگر از بزرگان بیان نموده است.
اما پس از چندى یکى از شاگردان على بن‏ابراهیم، روایاتى دیگر از امام محمد باقر(ع) را در تفسیر و توضیح آیات قرآن، به آن تفسیر اضافه مى‏کند و با اضافه کردن آن روایات، ساختار کتاب تفسیر از اوائل سوره آل عمران (و انباکم بما تاکلون و ما تدخرون فى بیوتکم) تا آخر قرآن تغییر مى‏یابد. در واقع تفسیر موجود که به «تفسیر قمى‏» معروف است، تفسیر امام باقر و امام صادق علیهما السلام مى‏باشد.
شیوه این تفسیر بصورتى است که به مناسبت هر آیه قرآن، حدیثى از امام صادق و امام باقر(ع) در ذیل آن بیان شده و از این طریق شرح و توضیح داده شده است. این تفسیر، از تفسیر معروف به عسکرى جدا بوده و همچنین تفسیرى به نام تفسیر کبیر و صغیر نیز وجود ندارد.
آن دسته از روایاتى که از سوى امام صادق(ع) در این تفسیر وجود دارد، از طریق على بن‏ابراهیم نقل شده و دسته دیگر که از سوى امام باقر(ع) است از طریق ابى‏الجارود نقل شده است.
«تفسیر القمى‏» از منابع بسیار قدیمى و معتبر شیعه است‏بطوریکه منبع تفاسیر بعدى قرار گرفته و علامه طبرسى و دیگر مفسران از آن بهره‏مند شده‏اند. در باره تفسیر على بن‏ابراهیم مطالب بسیارى از سوى بزرگان و پژوهشگران مختلف نقل شده است که مشتاقان مى‏توانند بدانجا مراجعه نمایند.
تفسیر القمى در دو جلد به چاپ رسیده است. این تفسیر اولین بار در سال‏1313 قمرى با چاپ سنگى، در دسترس عموم قرار گرفت.
و تا کنون با تصحیح و حواشى جدید، چندین بار بصورت مجدد چاپ شده است.
بستگان
به یقین بخشى از هویت مذهبى، علمى و اجتماعى هر شخص، از آیینه شفاف خانواده، بستگان و نزدیکان او آشکار مى‏گردد. این اصل مهم در همگان قابل بررسى و مطالعه است.
از آنجا که على بن‏ابراهیم قمى نیز از این قاعده مستثنى نبوده است، نگاهى هر چند مختصر به بستگان وى ضرورى مى‏نماید.
على بن‏ابراهیم علاوه بر پدرى فرزانه، برادران و فرزندانى داشته است که همگان از راویان مشهور و معروف شیعه بوده‏اند.
برادران او عبارتند از:
1 - اسحاق بن‏ابراهیم - بنظر مى‏آید وى برادر بزرگ على بن‏ابراهیم بوده است زیرا کنیه پدرشان (ابراهیم) «ابواسحاق‏» بوده است. از آنجایى که کنیه هر شخصى معمولا بر اساس نام فرزند اول آن شخص بوجود مى‏آمده است‏بنابر این احتمال مى‏رود که اسحاق برادر بزرگ على بن‏ابراهیم است. همچنین روایت کردن على بن‏ابراهیم از برادرش اسحاق این ادعا را قوت بخشید. چنانچه شیخ عباس قمى مى‏گوید، از برخى روایات معلوم مى‏شود که على بن‏ابراهیم، برادرى به نام اسحاق داشته است و او از برادرش اسحاق روایاتى را نقل کرده است. محقق پرتلاش - آیت الله خویى - نیز این مطلب را یادآورى کرده است.
از دیگر برادران وى چندان اطلاعى در دست نیست.
فرزندان او عبارتند از:
1- احمد بن‏على بن‏ابراهیم - وى از بزرگان شیعه بوده و شیخ صدوق با عبارت «رضى الله عنه‏» از او به نیکى نام برده و روایات بسیارى را از وى نقل کرده است.
شان و مقام والاى او به حدى بوده است که یکى از دانشمندان اهل سنت در کتاب خود - لسان المیزان - از وى یاد کرده، مى‏گوید: احمد بن‏على در «رى‏» سکونت داشته است و کنیه‏اش ابوعلى بوده است. او از پدرش - على - و نیز چند تن دیگر از بزرگان همچون سعد بن‏عبدالله، عبدالله بن‏جعفر حمیرى و احمد بن‏ادریس، احادیثى شنیده و نقل کرده است.
روایات این فرزانه قمى، در کتاب بحارالانوار به چشم مى‏خورد.
2- محمد بن‏على - او از استادان شیخ صدوق بشمار مى‏آید به گونه‏اى که آن فقیه بزرگ شیعه از محمد بن‏على بن‏ابراهیم قمى روایاتى را نقل کرده است.
محمد کتابهایى را مشتمل بر احادیث ائمه معصومین تنظیم و تهیه کرده است.
علامه مجلسى، پس از نام على بن‏ابراهیم، آورده است «... و کتاب العلل لولده الجلیل محمد» و بدین طریق از کتاب وى به نام «العلل‏» یاد شده است.
3- ابراهیم بن‏على - او از دیگر فرزندان فرزانه مفسر - على بن‏ابراهیم - است و روایاتى را به نقل از پدرش بیان و منتشر کرده است.
شیخ عباس قمى مى‏گوید: از مقدمه کتاب بحارالانوار، چنین برمى‏آید که ابراهیم بن‏على، از محدثانى بوده است که روایات زیادرى را نقل نموده است.
پرواز به بیکران
از تاریخ وفات على بن‏ابراهیم قمى اطلاع دقیقى یافت نشده است اما پژوهشگران بر اساس روایتى که شیخ صدوق در باره وى در کتاب «عیون اخبار الرضا» نقل کرده است، چنین استفاده کرده‏اند که على بن‏ابراهیم تا سال‏307 قمرى زنده بوده است و وفاتش پس از این تاریخ واقع شده است.
سرانجام روح‏ملکوتى‏آن‏فرزانه‏دوران، به بیکرانه‏ها پرواز کرد و پیکر پاکش در شهر قم به خاک سپرده شد و بدان سرزمین مقدس، شرافتى دیگر بخشید.
هم اکنون مقبره آن فقیه بزرگ و مفسر اندیشمند، در پارک ملى شهر، روبروى مدرسه آیت الله العظمى گلپایگانى، واقع در خیابان ارم(آیة الله العظمى نجفى مرعشى)، زیارتگاه عاشقان کوثر مى‏باشد.

تبلیغات