دیوید آلن کراکر

طی این گفتار ، در دفاع از دو مدعا استدلال خواهم کرد . نخست ، تاکید خواهم نمود که رویکرد توانمندی گرای آمارتیا سن به فلسفه اخلاق اجتماعی و توسعه بین الملل مستلزم آن است که مردم سالاری را عبارت از شور و مشورت ، همچنین مساوات ( fair ) و انتخابات آزاد بدانیم. به ویژه بر آنم که مفروضات تجویزی سن ( به ویژه آنجا که مفاهیم کردار ، توانمندی و عملکردها را درک می کند و آنها را به کار می برد ) این امکان را برای وی فراهم می آورد که اهمیت چند بعدی مردم سالاری را دریابد . بر این اساس ، شور و مشورت مردم سالارانه و تصمیم گیری مردم سالارانه نه تنها مطلوب ، بلکه بر اساس دیدگاه تجویزی او ضروری است ...