امیر ویانچی

همودیالیز به مدت طولانی و استفاده از پیوند کلیه متداول ترین روش درمانی برای بیماران با نارسایی کلیوی است. با توجه به تقاضای روز افزون بیماران کلیوی برای دریافت خدمات درمانی ، دو روش استفاده از پیوند کلیه و همودیالیز به مدت طولانی وجود دارد که مقایسه هزینه - اثر بخشی دو روش بر کاستن بار بیماری ها ضروری به نظر رسید. این پژوهش به صورت مقطعی به منظور مقایسه هزینه اثر بخشی دو روش درمانی استفاده از همودیالیز به مدت طولانی و پیوند کلیه با استفاده از شاخص دالی به کمک اطلاعات پرونده های بیمارانی که در سال 1378 به بیمارستان هاشمی نژاد برای درمان مراجعه کرده بودند ، انجام گرفت...

مقدمه: در ایران شورای تدوین داروئی بیمه با داشتن نقش مشورتی، توصیه هایی برای پوشش پرداخت هزینه های دارویی توسط بیمه های کشور را به عهده دارد و شورای عالی بیمه سلامت نیز به عنوان تصمیم گیرنده نهائی در مورد پذیرش داروهای جدید اقدام می کند. این مقاله به مقایسه نحوه پوشش داروهای جدید در بیمه های سلامت ایران با برخی کشورها پرداخته است. روش کار: پس از گردآوری معیارهای پذیرش دارو از بین مطالعات انجام شده در کشورهای منتخب، با تهیه ابزار پرسشنامه، اهمیت آن معیارها در میان کارشناسان نظام سلامت ایران اندازه گیری شد. با توجه به 30 داروی نمونه، تفاوت و نحوه بازپرداخت آن ها بررسی گردید. یافته ها: در کشورهای منتخب سازمان های تخصصی وجود دارند که بر اساس معیارهای عملکرد دارو از جهت بالینی و اقتصادی، به طور مستقیم و یا به عنوان بازوی مشورتی نسبت به تعهدات جدید دارویی بیمه های سلامت پایه تصمیم می گیرند و بیمه ها برای تعهد داروی جدید، با شرکت های تولید دارو به صورت مشروط عقد قرارداد می نمایند. نتیجه گیری: به رغم پائین بودن شاخص های بهداشتی و توان اقتصادی ایران در مقایسه با کشورهای منتخب، پذیرش و ادامه بازپرداخت هزینه های دارویی در ایران با میزان عملکرد و اثرات داروهای موردمطالعه ارتباط ندارد. پذیرش 43 درصد داروهای نمونه، مشروط به داخلی بودن تولید، بودجه سازمان، ارزان بودن و اپیدمیولوژی بیماری می باشند و 57 درصد نیز هیچ پوشش بیمه ای ندارند. تصمیمات بازپرداخت هزینه های داروی جدید در بیمه های سلامت ایران با گذشت زمان نسبتاً طولانی (حداقل هفت سال) از پذیرش دارو در سازمان های بیمه گر کشورهای پیشرفته می باشند. سازمان های بیمه گر پایه سلامت ایران به صورت فعالانه در قیمت گذاری دارو وارد عمل نمی شوند و کنترل هزینه های بازپرداخت را بیشتر از طرف بخش تقاضای دارو انجام می دهند تا طرف عرضه.