محمد گنجی پور

بسیاری از محققان توسعه بر این اعتقادند که صنعتی شدن موجب ایجاد اشتغال پویا، کاهش مهاجرت های روستایی، کاهش نابرابری های منطقه ای و استفاده از منابع محلی و رونق کشاورزی، افزایش رفاه روستایی و گسترش صادرات می شود. در این راستا صنعت فرش دستباف به عنوان مهم ترین صنعت از میان صنایع دستی روستایی کشور به ویژه در نواحی مرکزی ایران در تحقیق حاضر مد نظر قرار گرفته است، زیرا قالی بافی ازجمله صنایع کاربر و همچنین حرفه خانگی و عمدتاً «خانگی روستایی» به شمار می رود و براساس بررسی های موجود، می توان گفت که بخش اعظم دست اندکاران تولید قالی در روستاها زندگی می کنند. بستر جغرافیایی این تحقیق، بخش ابوزیدآباد شهرستان آران و بیدگل است و با توجه به ماهیت موضوع تحقیق، این پژوهش با رویکرد پیمایشی و با استفاده از تنظیم و تکمیل پرسشنامه در بین روستائیان منطقه ابوزیدآباد انجام شده و با توجه به وجود 1791 خانوار موجود در روستاهای مورد مطالعه حجم نمونه 200 نفر تعیین گردیده است. یافته های حاصل از این تحقیق نشان می دهد که صنعت قالی بافی در توسعه اقتصادی خانواده های روستایی تأثیر مثبتی داشته است. با وجود این در وضع فعلی، مردم ناحیه به صنعت قالی بافی به عنوان یک شغل ثابت نگاه نمی کنند؛ درصورتی که صنعت قالی بافی در برابر سایر مشاغل به عنوان یک شغل بسیار خوب به ویژه برای زنان خانه دار به حساب می آید و باعث افزایش درآمد خانوارهای روستایی می شود که این امر موجب بهبود سطح زندگی روستائیان و درنهایت توسعه روستا می شود و از مهاجرت روستائیان به شهر جلوگیری می کند.