نورالدین نوری

پژوهش حاضر به دنبال پاسخگویی به این سؤال اساسی است که آیا بین هوش سازمانی و سلامت سازمانی کارکنان توابع استانداری استان سمنان رابطه معناداری وجود دارد؟ روش تحقیق مورد استفاده از نوع توصیفی، پیمایشی همبستگی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه کارکنان کارکنان توابع استانداری در استان سمنان است که شامل فوق دیپلم، لیسانس و فوق لیسانس و بالاتر است که به تعداد 600 نفر می باشد. حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 234 نفر تعیین گردید و روش نمونه گیری پژوهش حاضر تصادفی ساده می باشد. داده های تحقیق با روش کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده و ابزار مورد استفاده پرسش نامه های استاندارد می باشد. پایایی پرسش نامه ها با استفاده از روش کرونباخ 79% برای پرسشنامه هوش سازمانی و 80% برای پرسشنامه سلامت سازمانی و روایی ابزار با روش محتوایی مورد تأیید قرار گرفته اند. هم چنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی اسپیرمن با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج نشان می دهد بین تمامی مؤلفه های هوش سازمانی و سلامت سازمانی کارکنان توابع استانداری در استان سمنان رابطه معناداری وجود دارد.

تحقیق حاضر، مطالعه ای توصیفی در حوزه سلامت سازمانی، پیشایندها و پیامدهای آن است. در این مطالعه تلاش شده مفهوم سلامت سازمانی، مدل های ارائه شده توسط نظریه پردازان مختلف، عوامل تاثیرگذار بر سلامت سازمانی و پیامد و نتیجه برخورداری از سلامت در سازمان تشریح شود. این پژوهش به بررسی مروری گروهی از متغیر های موثر بر سلامت سازمانی مدارس و متغیر های تاثیر پذیر از آن، با هدف ارایه شناخت بهتر از سلامت سازمانی و روشن تر ساختن اهمیت این متغیر در سازمان ها پرداخته است. در انجام این پژوهش مروری از روش جمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای و استفاده از مقالات موجود در پایگاه های علمی و نشریات معتبر کشور استفاده شده است. نتایج حاصل با توجه به گستردگی متغیر های موثر بر سلامت سازمانی و متغیر های متاثر از آن، بیان می کند که از سلامت سازمانی می توان بعنوان یک متغیر مهم و پیش بینی در رشد و بهره وری مطلوب سازمان ها نام برد.

بررسی سیاست‌های دولت و دستگاه‌های مرتبط در خصوص صنعت گردشگری در برنامه سوم توسعه اقتصادی، فرهنگی با هدف ارائه الگویی که در قالب آن نظام سیاستگذاری کارآمدی که به توسعه پایدار صنعت گردشگری کشور بیانجامد ضرورت اصلی تحقیق حاضر به شمار می‌آید. نتایج بررسی تحقیق نشان می‌دهد سیاست‌های گردشگری در هر یک از برنامه‌های 5 ساله از جمله برنامه سوم توسعه، از خلاء الگوی سیاستگذاری معین و به‌خصوص فقدان توجه به شاخص‌های بنیادین سیاستگذاری همچون، تمرکز و انسجام در اهداف، دیدگاه نظام‌مند و یکپارچه در میان سیاست‌گذاران، میزان عمل‌پذیری سیاست‌ها و نظام پاسخ‌گویی و ارزیابی عملکرد مؤثر برخوردار بوده است. توسعه گردشگری متضمن توجه به ابعاد توسعه در تمامی سطوح فردی، سازمانی و ملی است و پایداری آن در گروی استفاده از منابع، هدایت سرمایه‌گذاری‌ها، سمت‌گیری پیشرفت فن‌آوری و تغییر ساختاری و نهادی است که با نیازهای حال و آینده بشر سازگار باشد. صاحب‌نظران گردشگری معتقدند مسیر دستیابی به توسعه گردشگری از طریق در نظر گرفتن دو دسته عوامل زیر: - عوامل اولیه سیاستگذاری صرف نظر از موضوع گردشگری - عوامل تخصصی گردشگری امکان‌پذیر خواهد شد. الگوی به‌دست آمده در این تحقیق نقش و اهمیت هر یک از عامل‌های اولیه و تخصصی را نشان می‌دهد. به‌علاوه خلاء یک مبنای علمی در سیاستگذاری‌ها منجر شد این کاستی در الگوی مزبور گنجانده شود. الگوی پیشنهادی در سه سطح فردی، سازمانی و ملی، اهداف و مقاصدی را متصور شده است که امید می رود با دستیابی به اهداف توسعه در سطوح سه گانه تحت بررسی، تحقق توسعه پایدار در گردشگری صورت پذیرد.