محمدرضا نظرنژاد

در این مقاله با ترجیح رویکرد تجربه دینی در مواجهه با حقایق دینی در زمینه اعتقادات، چنین نتیجه‏گیری می‏شود که از آنجا که حیطه ادیان و آموزه‏های ایشان بر اساس تجربیات دینی پایه‏گذاری شده است و عقلانیت و خردورزی در آن راه ندارد، در زمینه قوانین و نیز حقوق کیفری که مبتنی بر عقلانیت است، تنها باید بر عقل تکیه کرد و از خرد انسانی برای تحدید حدود آنها بهره گرفت. نقش دین در زمینه مسائلی که به جرم و جنایت برمی‏گردد، تنها در مسائلی نظیر پیش‏گیری از وقوع جرم از طریق گسترش اعتقادات و اخلاقیات صحیح خلاصه می‏شود.