اسپاسیا توگیا

مجلات علمی شکل اولیه ارتباط رسمی در حوزه علم هستند. ضریب تأثیر ISI، یک شاخص کتاب شناختی است که متوسط نرخ ارجاع در یک مجله را اندازه می گیرد و به صورت گسترده ای برای سنجش کیفیت تولیدات علمی افراد، تیم های پژوهشی یا مؤسسات، مورد استفاده قرار می گیرد. هدف این مقاله، معرفی ضریب تأثیر، آزمون محدودیت های اصلی در محاسبه آن، کاربردهای آن و ارائه تصویری از ضریب تأثیر مجلات تعلیم و تربیت در بازه زمانی 2005-2000 است. مسائل متعددی در ارتباط با محاسبه ضریب تأثیر وجود دارد که جدی ترین آنها مربوط به روایی و اثربخشی آن است. یافته ها بیانگر آن است که مجلات علوم تربیتی تحت شمول مجله گزارش های استنادات علمی، حدود 11 درصد مجلات فعال، ارجاع داده شده و علمی را به خود اختصاص داده اند. همچنین مجلات تعلیم و تربیت در ارزش های مطلق و در مقایسه با سایر حوزه های علوم اجتماعی به صورت نسبی دارای ضریب تأثیر پایینی می باشند. کاربرد و ضریب همبستگی فراکلاسی مبین آن است که مجلات متعلق به طبقه تعلیم و تربیت و تحقیقات آموزشی به صورت نسبی ضریب تأثیر باثباتی در 6 سال مورد آزمون را داشته اند. این در حالی است که موردی برای مجلات طبقه «تعلیم و تربیت استثنایی» مشاهده نشد. نتایج این تحقیق ما را به این تصمیم گیری هدایت می کند که استفاده از ضریب تأثیر برای ارزشیابی مجلات، مقالات و پژوهشگران باید با دقت همراه باشد.