محمد علی چیت ساز

مقدمه و هدف: رضایت از زندگی یکی از ویژگی های مهم روانی است که فرد واجد سلامت می بایست از آن برخوردار باشد. رضایت از زندگی مفهومی پایدار و فراگیر است که احساس و نظر کلی مردم یک جامعه را نسبت به جهانی که در آن زندگی می کنند منعکس می کند و بنابراین از حالت فردی محض خارج و جنبه های اجتماعی پیدا می کند. روش: پژوهش حاضر با استفاده از روش همبستگی و ابزار تحقیق پرسشنامه و استفاده از نرم افزارهای SPSS و Smart PLS، به دنبال بررسی ارتباط بین میزان دینداری و رضایت از زندگی در بین شهروندان شهر شهرضا به عنوان هدف اصلی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شهر شهرضا می باشد که تعداد 384 نفر از شهروندان 18 سال به بالای آن با استفاده از فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه مورد بررسی قرار گرفته شده است یافته ها: نتایج حاکی از آن است که بین میزان کل دینداری (34/0)، و ابعاد آن یعنی بعد اعتقادی (41/0)، بعد پیامدی (32/0)، بعد مناسکی (37/0)، بعد تجربی (25/0) و بعد عاطفی (23/0) ارتباط مثبت و معنادار با رضایت از زندگی وجود دارد؛ همچنین نتایج حاصل از مدل معادله ساختاری (Smart PLS) نیز نشان دادند که متغیر دینداری در مجموع 56/0 از واریانس متغیر رضایت از زندگی را تبیین می کند، با مدنظر قرار دادن مقادیر مربوط به حجم اثر شاخص ضریب تعیین این مقدار در حد متوسط 31/0 برآورد می شود نتیجه گیری: بنابراین می توان با افزایش دینداری و ابعاد آن، رضایت از زندگی را افزایش داد نمود و گامی در جهت ایجاد سلامت اجتماعی برداشت.