سیده روناک خوش روش آستانه

رسانه های اجتماعی امروزه بخش جدایی ناپذیری از تجارت هستند و به صورت روز افزون بر اهمیت آنها افزوده می شود و شرکت ها به راحتی قادر به فعالیت در خارج از این رسانه ها نیستند، کسب دانش از این رسانه ها سازمان ها را قادر می سازد تا تعاملات بهتری با مشتریان داشته باشند، سازمان ها برای بقا نیاز به نوآوری دارند و از آن به عنوان مزیت رقابتی بهره می برند. قابلیت استراتژیک رسانه های اجتماعی به عنوان یک متغیر تعدیل گر بین کسب دانش و نوآوری برند عمل می کند. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر رسانه های اجتماعی و کسب دانش از آن و نقش تعدیل کننده قابلیت استراتژیک رسانه های اجتماعی برنوآوری برند می باشد. جامعه آماری شامل 333 نمونه است. داده های این پژوهش از طریق پرسشنامه جمع آوری شده اند و برای ارزیابی پرسشنامه ها از طیف 5 گزینه ای لیکرت استفاده شده است و پایایی پرسشنامه برای هر یک از مولفه ها از طریق آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت و به منظور روایی پرسشنامه از نظرات خبرگان، برای بررسی فرضیه ها از آزمون اسپیرمن و برای تحلیل استنباطی داده ها از رگرسیون چندگانه استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزارSPSS و Lisrel انجام شده است، در بررسی فرضیه اول مشخص گردید که رسانه های اجتماعی تاثیر مثبت و معنا داری بر نوآوری برند دارند. در بررسی فرضیه دوم مشخص گردید که کسب دانش از رسانه های اجتماعی تاثیر مثبت و معنا داری بر نوآوری برند دارد، در فرضیه سوم مشخص شد قابلیت استراتژیک رسانه های اجتماعی به طور مثبت رابطه بین کسب دانش از رسانه های اجتماعی و نوآوری برند را تعدیل می کند. طبق نتایج بدست آمده از این پژوهش رسانه های اجتماعی و کسب دانش از این رسانه ها با نقش تعدیل گر قابلیت استراتژیک سازمان ها را قادر می سازد تا نوآوری برند خود را بهبود دهند.