شراره دربانی

این مطالعه به بررسی تأثیر فناوری های نوظهور بر استراتژی های مدیریت ریسک در صنعت بیمه می پردازد، با تمرکز بر پذیرش، ادغام و چالش های مرتبط با این فناوری ها. در این پژوهش طرح پژوهش کیفی اتخاذ شده، با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختاریافته با مدیران ارشد و کارشناسان فنی از شرکت های بیمه مختلف. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق تحلیل موضوعی صورت گرفت، با شناسایی مضامین و مفاهیم اصلی مرتبط با تأثیر فناوری های نوظهور. چهار مضمون اصلی شناسایی شد: تأثیر فناوری های نوظهور، استراتژی های مدیریت ریسک، چالش ها و فرصت ها، و تغییرات قانونی و مقرراتی. فناوری هایی مانند بلاکچین و هوش مصنوعی شناخته شدند که به بهبود شفافیت، کاهش تقلب و افزایش کارآمدی عملیاتی کمک می کنند. چالش ها شامل قابلیت بیمه پذیری ریسک های سایبری و ادغام فناوری های جدید در سیستم های موجود بود. فناوری های نوظهور فرصت ها و چالش های قابل توجهی برای صنعت بیمه ارائه می دهند. در حالی که آن ها پتانسیل انقلابی برای تحول در رویه های مدیریت ریسک دارند، ادغام مؤثر آن ها نیازمند توجه دقیق به عوامل حقوقی، فنی و سازمانی است.

هدف از این مطالعه بررسی چگونگی به کارگیری فناوری های نوین برای بهبود فرآیندهای لجستیک و توزیع در کسب وکارهای خرده فروشی است که منجر به افزایش کارایی، کاهش هزینه ها و افزایش رضایت مشتریان می شود. این تحقیق از طراحی کیفی استفاده کرده و بر مصاحبه های نیمه ساختاریافته با مدیران و کارکنان بخش های لجستیک و توزیع در کسب وکارهای خرده فروشی مختلف متمرکز بود. شرکت کنندگان بر اساس معیارهایی از پیش تعیین شده برای تأمین تنوع در تجربیات و دیدگاه ها انتخاب شدند. چهار مقوله اصلی شناسایی شد: فناوری های نوین، بهبود فرآیندها، تأثیرات اجتماعی-اقتصادی، و چالش ها و راهکارها. هر مقوله شامل زیرمقوله ها و مفاهیم خاصی بود که شامل سیستم های مدیریت انبار، پلتفرم های تجزیه و تحلیل داده، راهکارهای ارتباطی، بهینه سازی توزیع، مدیریت موجودی، افزایش رضایت مشتری، تأثیر بر اشتغال، پایداری زیست محیطی، توسعه اقتصادی، موانع فناورانه، مقاومت سازمانی، و مسائل حقوقی و امنیتی می شود. این مطالعه به این نتیجه رسید که استفاده استراتژیک از فناوری های نوین در لجستیک و توزیع خرده فروشی می تواند به طور چشمگیری به افزایش کارایی و پایداری عملیاتی کمک کند. با این حال، برای غلبه بر چالش های پیاده سازی، تمرکز بر توسعه مهارت ها، تطبیق فرهنگ سازمانی و برنامه ریزی استراتژیک ضروری است.

هدف: هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر فناوری ابری بر انعطاف پذیری سازمانی و مدیریت استراتژیک در سازمان ها بود. این تحقیق کیفی از مصاحبه های نیمه ساختارمند با مدیران و کارشناسان در حوزه های فناوری اطلاعات و مدیریت استراتژیک در سازمان های مختلف استفاده کرده است. یافته ها نشان داد که فناوری ابری به طور قابل توجهی بر بهبود انعطاف پذیری سازمانی و تقویت فرآیندهای تصمیم گیری استراتژیک تأثیر می گذارد. علاوه بر این، فناوری ابری به افزایش قابلیت جذب، تسهیل انتقال دانش در درون سازمان ها، و بهبود نوآوری سازمانی کمک می کند. فناوری ابری می تواند به عنوان یک ابزار مهم در تقویت انعطاف پذیری سازمانی و بهبود مدیریت استراتژیک عمل کند، و سازمان ها باید به استفاده استراتژیک از این فناوری برای دستیابی به مزیت رقابتی پایدار توجه کنند.