فرید شعبانی

اهداف: کارکرد اصلی بازار سهام، تخصیص بهینه منابع است؛ با این حال، نوسان قیمت سهام به دلایل مختلف همیشه در پاسخ به اطلاعات، واقعی و متناسب با آن نیست.  برخی سیاست گذاران و پژوهشگران استفاده از حد نوسان قیمت به عنوان سازوکار کنترل نوسان های قیمتی برای حفاظت از روند کشف قیمت پیشنهاد می کنند. هدف این پژوهش بررسی اثرات قوانین محدودکننده دامنه نوسان بر نوسان پذیری بازار سرمایه ایران است.روش: پژوهش پیش رو به کمک محاسبه واریانس به وقوع پیوسته و محاسبه بسط فوریه گسسته برای بازه زمانی یک ساله پیش و پس از تغییر دامنه نوسان مجاز بازارهای پایه فرابورس در سال 1398 صورت گرفته است.یافته ها: نتایج حاصله هم از روش واریانس به وقوع پیوسته و هم با روش بسط فوریه گسسته هم سو بوده است؛ همچنین نشان دهنده آن است که کاهش دامنه نوسان تا سطح دامنه نوسان بازار پایه زرد یعنی دامنه 6 درصد میان 3- تا 3+ درصد نوسان پذیری درون روز را افزایش می دهد. در صورتی که گفته نمی شود، کاهش بیشتر تا سطح دامنه نوسان تابلوی نارنجی یعنی دامنه 4 درصد بین 2- و 2 درصد نوسان پذیری را افزایش می دهد.نتایج: کاهش دامنه نوسان فقط منتهی به کاهش نوسان های درون روز سهام نمی شود؛ حتی گاهی کاهش های شدید دامنه نوسان مجاز تشدید کننده پدیده هایی است که نوسان های درون روز سهام را افزایش می دهد.