غلامرضا فارسی دوست

هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین مدیریت ریسک سازمانی و افشای مسئولیت های اجتماعی شرکت، و همچنین بررسی اثر تعدیل کنندگی مدیریت سود واقعی بر این رابطه است. داده های به کار گرفته شده، شامل 102 شرکت پذیرفته در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی سال های 1393 تا 1399 است. جهت بررسی فرضیه ها از مدل رگرسیون خطی چندگانه با استفاده از داده های تابلویی استفاده شده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که بین مدیریت ریسک سازمانی و افشای مسئولیت اجتماعی رابطه معنی دار و مثبت وجود دارد. این نتیجه می تواند به این دلیل باشد که مدیریت ریسک سازمانی با ایجاد یک دید از بالا به پایین و هدایت ریسک های مضر آتی از سوی جامعه که ممکن است رخ بدهند و شرکت را از ریل موفقیت خارج کنند، گرایش مدیران به فعالیت های مسئولیت اجتماعی را بیشتر می کند. همچنین، مدیریت سود واقعی این رابطه را تقویت می کند. در واقع تعامل استراتژی مدیریت سود واقعی با مدیریت ریسک سازمانی، بستر لازم را از طریق افزایش بهره وری کوتاه مدت و در نتیجه رفع نگرانی مدیران برای حفظ جایگاه و منافعشان، آن ها را به اجرای فعالیت های ارزشمند اجتماعی و دارای منافع آتی تشویق می کند. نتایج پژوهش ما پیامدهای استراتژیک حیاتی برای ذینفعان و قانون گذاران مرتبط با فرصت طلبی مدیریتی و مکانیزم حاکمیت شرکتی دارد.