منوره جمشیدپور

مقدمه و هدف: هدف این پژوهش بررسی تاثیر خودتعیین کنندگی بر درگیری شغلی با واسطه گری تاب آوری در کارکنان اورژانس 115استان بوشهر بود. روش شناسی پژوهش: روش این تحقیق از نظر ماهیت و اهداف از نوع کاربردی بود و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان اورژانس 115 استان بوشهر به تعداد 169 نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 117 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از 3 پرسشنامه خودتعیین کنندگی دسی و رایان (1985)، پرسشنامه درگیری شغلی کانونگو (2003)، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها به صورت صوری توسط 3 نفر از اساتید علوم تربیتی مور تایید قرار گرفت و ضریب پایایی پرسشنامه ها خودتعیین کنندگی 849/0، درگیری شغلی 801/0 و تاب آوری 799/0 برآورد شد. فرضیه های پژوهش با استفاده از (آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن بود که خودتعیین کنندگی بر درگیری شغلی با واسطه گری تاب آوری تأثیر مثبت دارد. خودتعیین کنندگی بر درگیری شغلی تأثیر مثبت دارد. خودتعیین کنندگی بر تاب آوری تأثیر مثبت دارد. خودتعیین کنندگی بر درگیری شغلی با کنترل تاب آوری تأثیر مثبت دارد.نتیجه گیری: خودتعیین کنندگی می تواند تاثیر مثبتی بر درگیری شغلی داشته باشد. وقتی که افراد در شغل خود بیشترین قدرت و آزادی را برای اتخاذ تصمیمات دارند، احساس کنترل بیشتری بر شغل خود دارند و می توانند فعالیت های خود را به صورت مستقل انجام دهند.