مصطفی عادلی زاده

وقوع حریق در ساختمان های بلند ممکن است باعث خسارت زیادی به اموال و تلفات جانی شود. بنابراین شناخت ریسک های حریق یک گام مهم به منظور حفظ ایمنی حریق در ساختمان های بلند است. در این راستا، هدف اصلی این مطالعه شناسایی ریسک های حریق برای ساختمان های بلند است. پژوهش حاضر بر اساس هدف یک تحقیق کاربردی و به لحاظ روش اجرا یک تحقیق توصیفی – اکتشافی است. جامعه آماری تحقیق همه ایستگاه های آتش نشانی استان تهران است که فرماندهان عملیات حریق این ایستگاه ها به عنوان واحد تحلیل آماری انتخاب شدند. ریسک های فرعی حریق برای ساختمان های بلند بر اساس مطالعه عمیق ادبیات گذشته استخراج شدند و سپس به منظور شناسایی و تایید ریسک های اصلی حریق از تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که هفت ریسک اصلی به نام های “ریسک عوامل فاجعه ساز” ، “ریسک تجهیزات ایمنی حریق در ساختمان” ، “ریسک تیپ اطفاء حریق” ، “ریسک وضعیت مدیریت ایمنی حریق” ، “ریسک رفتار انسانی” ، “ریسک عملکرد حریق ساختمان” و “ریسک تخلیه ایمنی حریق” شناسایی و تایید شدند. مطالعه حاضر میتواند ادبیات نظری درباره ریسک های حریق برای ساختمان های بلند را گسترش داده و بینش عمیقی درباره مجموعه ای از دستورالعمل های حفاظت از ایمنی حریق در ساختمان های بلند برای مهندسان حریق و آتش نشان ها فراهم سازد.

حریق یکی از خطرات مهمی است که مکان های مختلف از جمله ساختمان های بلند را تهدید می کند و شناخت ریسک های حریق و آگاهی از اهمیت آنها میتواند به طور شگرفی حوادث و زیان های جانی و مالی ناشی از آن در ساختمان های بلند را کاهش دهد. در این راستا، هدف اصلی تحقیق حاضر اولویت بندی ریسک های حریق برای ساختمان های بلند با استفاده از مدل ترکیبی مدلسازی ساختاری تفسیری فازی و فرآیند تحلیل شبکه فازی است در این مطالعه 7 ریسک اصلی حریق و 49 ریسک فرعی حریق برای ساختمان های بلند با استفاده از بررسی عمیق تحقیقات گذشته استخراج شدند. براساس نتایج حاصله (ریسک وضعیت مدیریتی ایمنی حریق) (ریسک عملکرد حریق ساختمان) (ریسک تیپ اطفا حریق) (ریسک رفتار انسانی) (ریسک عوامل فاجعه ساز) (ریسک تجهیزات ایمنی حریق در ساختمان) (ریسک تخلیه ایمنی حریق) به ترتیب اهمیت اولویت بندی شدند همچنین با اهمیت ترین ریسک های فرعی عبارتند از : (مقاومت حریق مواد ساختمان) و (جداسازی منطقه دود و منطقه حریق) مطالعه حاضر میتواند جهت توسعه ادبیات ریسک حریق سهم به سزایی داشته باشد و به مهندسان حریق درباره ریسک های حریق برای ساختمان های بلند کمک کند. علاوه بر این، بهلحاظ روششناسی، پژوهش حاضر یک مدل یکپارچه تصمیمگیری چند معیاره فازی را توسعه میدهد که میتواند ضعف ترکیب دو تکنیک مذکور را رفع نماید.