اردشیر رسایی

آب منبع طبیعی ضروری است که چشم اندازهای منطقه ای را شکل می دهد و برای کارکرد اکوسیستم ها و زندگی مطلوب انسانی بسیار حیاتی می باشد. ودر متون دینی براهمیت آن بسیار تاکید شده است به گونه ای که درقرآن حیات خلقت بواسطه آب تفسیر شده است.در حال حاضر، این منبع حیاتی، تحت فشار فزاینده ای قرار دارد. تغییرات رژیم های هیدرولوژیکی به دلیل تغییرات اقلیمی، جمعیتی و اقتصادی پیامدهای جدی را برای مردم و محیط زیست به بار آورده است. با بررسی منابع و مطالعات انجام گرفته در مورد مدیریت منابع آب در ایران می توان اذعان داشت که مفهوم حکمرانی به طور عام و حکمرانی آب به طور خاص، موضوع قابل بحثی است که بسیاری از زوایای آن هنوز به درستی تبیین نشده است، و جای خالی بسیاری از مباحث مطرح شده در ادبیات جهانی مطالعات آب در این زمینه در ایران احساس می گردد. دراین تحقیق به مبانی واهمیت حکمرانی آب پرداخته می شود.فرضیه تحقیق براساس روش تحلیلی –توصیفی حکمرانی آب را امروزه یک راهکار جلوگیری از بحران آب می داند. سرمایه های فرهنگی، احساس تعلق به سرزمین، اخلاق و ابتکار باید به عنوان مبانی استفاده از آب تلقی شوند. همچنین اصلاحات نهادی به منظور برون رفت از موانع نظام دیوان سالاری منابع آب کشور شامل مدیریت صحیح، حرکت به سمت الگوی مشارکتی، اجماع محور، شایسته سالار،و... ضروری است.