زینب سلیمان پور

جان دیویی، پس از مطالعه کلاس های درس، به این نتیجه رسید که کیفیت و تعمیق یادگیری در دروس مختلف متفاوت است. او به این تفاوت ها علاقه مند شد و نظریه ساختارگرایی را مطرح کرد. این نظریه مبتنی بر روش ها و رویکردهای مختلفی است که براساس آن، ساختارهای یادگیری تشکیل می شوند و رویکرد فعال در فرایند یادگیری به عنوان یک پله رشد مورد تأکید قرار می گیرد. در این پژوهش، ما رویکرد پروژه محور را، به ویژه تأثیر آن بر علوم تجربی، با استفاده از روش پژوهش کتابخانه ای (اسنادی) بررسی کرده و نتایج تحلیل خود را در این زمینه شرح دادیم. رویکرد پروژه محور، یک رویکرد سیستماتیک است که بر پایه سازماندهی پروژه ها انجام می شود و تمرکز آن بر دانش آموز قرار دارد. این رویکرد به دانش آموزان فرصت می دهد تا علم را از طریق تجربه بیاموزند. در کلاس علوم تجربی، می توان به محضر دانش آموزان پروژه های مختلفی را ارائه داد تا آن ها بتوانند مفاهیم جدید را با مطالب گذشته ارتباط داده و در موقعیت های جدید از آن استفاده کنند. در این پروژه های علوم تجربی، نقش تسهیل گر و راهنما نقش مهمی ایفا می کنند. به کارگیری رویکرد پروژه محور در برنامه درسی و به ویژه آموزش علوم تجربی، باعث می شود دانش آموزان به درک عمیق تری از مفاهیم علمی برسند و از آن ها در دنیای واقعی استفاده کنند.