سیاوش پالیزبان

تجربه برنامه ریزی در ایران همواره نشان داده که برنامه ریزان به دلایل گوناگونی از قبیل فقدان مدیریت یکپارچه شهری، غلبه نگرش بخشی بر نگرش فضایی-مکانی، رشد فزاینده جمعیت جوان در سه دهه گذشته و هم چنین افزایش مطالبات شهرنشینان از روند گسترش شهر عقب مانده اند. طی چند دهه گذشته مفهوم کیفیت زندگی و میزان رضایت از زندگی در شهرها ابعاد گسترده تری یافته و مراکز تفریحی کلان شهرها مطابق با چند بعدی شدن انسان ها و ادراکات جوامع از مفهوم تفریح با متنوع کردن کارکردهای خود قادر به تامین نیازهای گوناگون فرهنگی، تفریحی شهروندان در یک فضای برنامه ریزی شده هستند. هدف تحقیق حاضر، بررسی شاخص های کیفیت زندگی و اقتصادی ناشی از تاثیرات فضاهای تفریحی است. با توجه به کمبود فضاهای تفریحی- فراغتی، اهمیت این فضاها درتامین نیازهای شهروندان و در آمدهای پایدار شهری، امکان سنجی احداث پروژه «بازی و سرگرمی در محله مشیریه»، بعنوان یکی از برنامه های اجرایی شهرداری منطقه؛ با توجه به پیامدهای اقتصادی و اجتماعی آن بر منطقه بررسی و با نگاهی آینده نگرانه به اهمیت تاثیر پروژه های تفریحی پرداخته شده است. روش تحقیق از نظر روش جمع آوری اطلاعات اسنادی - توصیفی بوده و بخشی از اطلاعات نیز به صورت پرسش نامه، مصاحبه، نمونه برداری تصادفی به تعداد 300 نفر از ساکنان منطقه 15 جمع آوری شده است. روش تجزیه اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss20، انجام شده و بررسی های موجود در منطقه 15 نشان می دهد احداث مراکز تفریحی تأثیر معناداری در پیش بینی افزایش شاخص های کیفیت محیطی را دارد و در صورت کاهش اثرات ترافیکی با احداث چنین پروژه هایی، می توان به تقویت هویت بخشی ساکنان کمک کرد.