احمد رشاد نصرت یار

سرخکان یکی از مسری ترین امراض ویروسی در محیط های طبی می باشد که موجب در معرض خطر قرار گرفتن کارکنان خدمات صحی در برابر این مریضی می گردد. با وجود کاهش چشمگیر موارد ابتلا بعداز کاربرد گسترده واکسین آن، این مرض در کشورهای در حال توسعه هنوز یک عامل مهم مرگ و میر اطفال به حساب می آید. نوزادان معافیت بر علیه سرخکان را با دریافت انتی بادی از راه جفت مادری که مبتلا به سرخکان بوده یا واکسین شده است کسب می کنند، اما این که تا چه موقع با اتکا به این انتی بادی نوزاد از ابتلا به سرخکان مصؤن باقی خواهد ماند مورد سوال است. این مطالعه به بررسی میزان شیوع سرخکان در میان اطفال زیر سن 5 سال در شفاخانه حوزوی آموزشی ابوعلی سینا بلخی انجام شده است. تحقیق مذکور بالای (2303) طفل مراجعه کننده به شفاخانه حوزوی آموزشی ابوعلی سینا بلخی بوده که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده به کمک فورمول کوکران و جدول مورگان بالای (324) طفل تحقیق صورت گرفت. یافته ها نشان داد که از جمله 329 طفل (217) مذکر و (112) تن مؤنث می باشد. اکثریت مریضان بین سنین یک سالگی الی دو سالگی قرار داشتند. نتایج آزمون ضریب همبستگی در جدول(3) نشان می دهد که رابطه عدم واکسین با سرخکان، رابطه معافیت پایین با سرخکان و رابطه کمبود ویتامین A با سرخکان یک رابطه قوی وجود داشته تنها در این میان رابطه عدم واکسین با سرخکان معنی دار نبوده و بقیه رابطه ها معنی دار است.