لیلا وحیدی مقدم

با توجه به اینکه امروزه سیاست های مربوط به عملیات شرکت ها، نگرانی های اجتماعی و زیست محیطی همگی به موضوع مهمی برای سرمایه گذاران شرکت هاو جامعه تبدیل شده است، مسئولیت یک مؤسسه به سهامداران آن شرکت محدود نیست و دربرگیرندة طیف گسترده ای است که امکان دارد در مکان های دور یا نزدیک به مکان فیزیکی شرکت، قرار گرفته باشند و همین امر منجر به این شده است که شرکت ها را به سوی انتشار گزارش گری پایداری هدایت کند. در واقع می توان گفت گزارش گری پایداری، نوعی گزارش عمومی است از عملکرد اقتصادی، محیطی و اجتماعی در رابطه با عملیات و محصولات و خدمات شرکت. به طوری که این گزارشات می تواند توجه جامعه، دولت ها، جوامع تجاری، دانشگاهیان و ذی نفعان را به خود معطوف کرده است. بر همین مبنا استراتژی های گزارش گری پایداری شرکت ها به عنوان بخش مهمی از سیاست های شرکت ها در نظر گرفته شده است، لذا در این راستا تبعاَ شرکت های بزرگ ترگزارشات پایداری خود را به عنوان یک استراتژی شرکتی؛ در نظر می گیرند. در پژوهش حاضر به بررسی تأثیر توانایی مدیریت بر سطح افشای گزارش گری پایداری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. جامعة آماری پژوهش، شرکت های پذیرفته شده در سازمان بورس اوراق بهادار تهران در دورة 5 ساله از ابتدای سال 1395 لغایت انتهای سال 1399 در نظر گرفته شده است. نمونة مورد بررسی پژوهش، شامل 191 شرکت می باشد که با استفاده از روش حذفی سیستماتیک انتخاب گردیده است. جهت آزمون فرضیه از روش همبستگی بین متغیرها و معادلات رگرسیون چند متغیره از طریق روش پنل دیتا استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه حاکی از این است که توانایی مدیریت بر سطح افشای گزارش گری پایداری شرکت ها در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تأثیر معنی دار دارد.