احمد الله کرم پور

سرعت خیره کنندۀ دستیابی به فناوری های جدید و کاهش فاصلۀ رسیدن به فناوری های نوین در سال های اخیر، سبب شده است که بسیاری از سازمان ها به فکر استفادۀ مطلوب از این فناوری ها برای عقب نماندن از قافلۀ رقابت سهمگین میان خودشان برآیند. یکی از این فناوری ها بلاک چین است. بلاک چین اولین بار در ارزهای دیجیتال به کار برده شد؛ اما رفته رفته بر کاربردهای آن افزوده شد. هدف از این مقاله، ارزیابی میزان آمادگی برای به کارگیری بلاک چین در شرکت ملی گاز ایران بوده است. برای این مهم، ابتدا با بررسی مطالعات پیشین و استفاده از نظرهای خبرگان، عوامل و زیرمعیارهای مؤثر، شناسایی و مدل مفهومی اولیۀ ارزیابی آمادگی تهیه و برای تحلیل داده ها به وسیلۀ پرسشنامۀ مقایسات زوجی استفاده شده است. عوامل سازمانی، فناوری، انسانی و محیطی و همچنین 17 زیرمعیار شناسایی شده و پس از تأیید، در مدل نهایی قرار گرفته است. وزن دهی و رتبه بندی عوامل با روش سلسله مراتب فازی و آنالیز توسعه یافتۀ چانگ انجام و وزن هر عامل و زیرمعیار تعیین شده است که عامل سازمانی بیشترین وزن و عامل محیطی کمترین وزن را به خود اختصاص دادند. همچنین زیرمعیارهای حمایت مدیر ارشد بالاترین و اندازۀ سازمان کمترین اهمیت را کسب کردند. علاوه بر این با توجه به غربال سازی فازی یاگر، عامل های سازمانی و فناوری بیشترین آمادگی و عامل محیطی کمترین آمادگی را در شرکت ملی گاز ایران برای به کارگیری فناوری بلاک چین داشته اند.