مونا تاریوردی

حفاظت از منابع طبیعی نظیر جنگل، مرتع امری ضروری است و بایستی با تمام توان اقدام نمود. با توجه به گردشگری پایدار می تواند ابزار مناسبی جهت ایجاد زمینه های مناسب اقتصادی نظیر درآمدزایی و اشتغال زایی است و می توان با تکیه برگردشگری طبیعی علاوه بر دست یابی به اهداف فوق به امر حفاظت و توسعه اراضی طبیعی رسید.این پژوهش با هدف چگونگی بررسی اثرات مثبت و منفی توسعه گردشگری و بوم گردی بر وضعیت حفاظتی در حوزه آبخیز واز به اجرا درآمد. حوزه آبخیز واز با مساحت معادل 14102هکتار در یکی از زیر حوضه های شماره 49 البرزشمالی واقع در ارتفاعات جنوبی بخش چمستان می باشد. جامعه مورد مطالعه افرادبومی، گردشگران و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 220 نفر تعیین شد. برای انجام این پژوهش پس از انجام مطالعات میدانی 3 گروه پرسشنامه در 3 سطح کارشناسان، افراد بومی و گردشگران در قالب طیف لیکرت تهیه گردید، شیوه نمونه گیری در این تحقیق، نمونه گیری تصادفی ساده بوده است. متغیرهای تحقیق با استفاده از آزمون آماری کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که بین میزان موفقیت طرح های گردشگری و مشارکت ساکنین بومی و نیز بین اجرای طرح های گردشگری و بهبود معیشت ساکنین حوزه آبخیز مورد مطالعه رابطه معنی داری وجود دارد.