عبدالمجید رضایی کیخا

هدف اصلی برنامه های توسعه نواحی روستایی دستیابی به الگویی مناسب برای توزیع سکونتگاه ها، امکانات و فعالیت ها بر اساس ظرفیت های سرزمین است. در سال های اخیر، توسعه شهرهای کوچک از طریق ارتقای روستاها به شهر، به عنوان یک ی از سیاست های اص لی بهبود کیفیت زندگی نواحی روستایی در ایران مورد توجه قرار گرفته است و در این مس یر ط ی چن د ده ه اخی ر، تعداد زیادی از نقاط روستایی به شهر ارتقا یافته اند. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی نقش مجتمع های سکونتگاهی بر توسعه روستایی بوده است. روش تحقیق توصیفی و با استفاده از ابزار پرسشنامه و مصاحبه با ساکنان بوده است. جامعه آماری ساکنان مجتمع مسکونی علی اکبر و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 388 نفر برآورده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS20 انجام شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که در مجموع، ارتقای خدمات در مجتمع سکونتگاهی باعث بهبود چش مگیر کیفیت زندگی و توسعه روستایی شده است.