مهدی کاکولوند

در دهه ی آخر قرن 21 مفهوم توسعه پایدارشهری به عنوان یکی از موضوع های روز دنیا مطرح می شود. ایران سرزمینی با چهار اقلیم متفاوت است که در هر اقلیم با توجه به شرایط و ویژگی های اقلیمی، پدیده های زیست محیطی و انسان ساخت مطابق با آن شرایط اقلیمی مشاهده می شود. تحقیق حاضر بررسی میزان هماهنگی برنامه های شهرسازی شهر خرم آباد را با توجه به شرایط اقلیمی در راستای توسعه پایدار شهری مورد بررسی قرار داده است. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی استفاده شده است. برای اندازه گیری متغیر های این تحقیق از پرسشنامه استفاده می شود و همچنین روش های آماری مورد استفاده در این پژوهش آزمون همبستگی اسپیرمن و آزمون تی استودنت و آزمون کولموگرف – اسمیرنوف می باشد. یافته های پژوهش نشان می دهد که در شهر خرم آباد هماهنگ سازی اقلیمی در مقیاس منطقه ای برای کاهش مصرف بهینه انرژی در جهت رسیدن به توسعه پایدار انجام نشده است.

هدف این پژوهش، بررسی میزان هماهنگی برنامه های شهرسازی شهر خرم آباد با شرایط اقلیمی در راستای توسعه پایدار شهری است . در بررسی اقلیمی شهر خرم آباد از آمار و داده های 20 ساله اخیر (1396-1376)، عناصر آب و هوایی این شهر ازجمله دما، بارندگی، رطوبت نسبی، ساعات آفتابی، جهت و سرعت وزش باد ایستگاه سینوپتیک این شهر، به صورت پارامترهای حداکثر، حداقل و میانگین استفاده خواهد شد. پس از جمع آوری داده ها، استانداردسازی و میانگین گیری پارامترهای ذکرشده با استفاده از نرم افزار Excel و نرم افزار Spss استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که در شهر خرم آباد هماهنگ سازی اقلیمی در مقیاس منطقه ای برای کاهش مصرف بهینه انرژی در جهت رسیدن به توسعه پایدار انجام نشده است. همچنین با توجه به شرایط فیزیوگرافی شهر خرم آباد، طراحی ساختمان ها در شهر خرم آباد بایستی با توجه به دامنه شمالی و جنوبی برای کاهش مصرف انرژی مدنظر قرار گیرد و نیز برنامه های عمرانی در شهر خرم آباد متناسب با شرایط اقلیمی، نیازمند بازنگری استفاده از مصالح بر اساس نوع کاربری ساختمان (مسکونی- صنعتی- اداری) است.