مرضیه پورپیغمبر

این موضوع که اصلاحات آموزشی در مقیاس بزرگ برای رویارویی با چالش های قرن بیست و یکم مورد نیاز می باشد به طور فزاینده ای مورد پذیرش قرار گرفته است. نقش مربیگری در این اصلاحات آموزشی ، تمرکز بحث ها و تحقیقات اخیر بوده است. تحقیقات بسیاری در بریتانیا، ایالات متحده آمریکا و استرالیا انجام شده است، که این تحقیقات برای ارائه یک نمای کلی از برخی از رویکردهای مورد استفاده، بررسی خواهند شد. یک جستجوی سیستماتیک متون با استفاده از کلیدواژه های «مربیگری» و «آموزش» انجام شده و به دنبال آن جستجوی دستی بر اساس منابع انجام شد. مقالات، کتاب ها و گزارش ها به منظور استخراج مرتبط ترین و جالب ترین مطالعات بررسی شدند. مجموعه ای از شواهد وجود دارد که نشان می دهد مربیگری ابزار قدرتمندی برای حمایت از یادگیری و توسعه برای دانش آموزان، معلمان، رهبران مدارس و مؤسسات آموزشی می باشد. انواع رویکردهای مربیگری با موفقیت استفاده شده است. این رویکردها به شرح زیر است: مربیگری رفتاری، مربیگری راه حل محور، مربیگری شناختی و شناختی-رفتاری، مربیگری آموزشی، مربیگری اجرایی، مربیگری همتا، و رهبری مثبت سازمانی. رویکردهای مربیگری نیز بر اساس تمرکز آنها بر سه بازیگر اصلی آموزشی: دانش آموزان، معلمان و رهبران مدرسه بررسی می شوند. نقش روانشناسی مثبت برای ایجاد فرهنگ یادگیری در مدارس نیز بررسی شده است. همه رویکردهای مربیگری می توانند نقش مهمی داشته باشند، اما در نهایت اگر مربیگری در سطح فردی باقی بماند، پیشرفت مدرسه شکست خواهد خورد. بنابراین، سیستم های یادگیری جمعی و مشارکتی برای ایجاد فرهنگ یادگیری جمعی ضروری است.