علی صالح اوحدی فر

فقر و توان بخشی درصد قابل توجهی از جمعیت از افراد کشورهای درحال توسعه را شامل می شوند. بااین وجود اغلب در سیاست ها و برنامه ریزی ها مغفول می مانند. آنچه بیش از هر چیز افراد دارای معلولیت را با مشکل مواجه می سازد، نه تنها اختلالات و تفاوت های جسمی و فیزیکی آنان نیست، بلکه نگرش ها و برخورد های منفی و ساختار های نامناسب اجتماعی است که فرصت های زندگی را از دسترس آن ها خارج و منجر به انزوا و طرد افراد دارای معلولیت از جامعه و محیط اطراف می شود. لذا بهترین کار جهت کمک به این افراد شناخت مبتنی بر واقعیات و آگاهی از حقوق و توانایی آن هاست. در کنوانسیون حقوق معلولان، \"افراد دارای معلولیت شامل کسانی می شوند که دارای نواقص طویل المدت فیزیکی ، ذهنی ، فکری یا حسی می باشند که در تعامل با موانع گوناگون امکان دارد مشارکت کامل و مؤثر آنان در شرایط برابر با دیگران در جامعه متوقف گردد.\"برنامه اقدام جهانی برای فقر و توان بخشی، قوانین استاندارد برابر سازی فرصت ها، اعلامیه حقوق معلولان و درنهایت کنوانسیون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت جنبه های مختلف حقوق افراد دارای معلولیت در تمامی ابعاد زندگی را تدوین نموده اند. امروزه مشارکت افراد دارای معلولیت در تمام سطوح جامعه و عادی سازی آنان در برنامه ها و قوانین، از سیاست های اصلی توسعه ای می باشد. در سال های اخیر توجه روزافزونی نسبت به دستیابی افراد دارای معلولیت به استانداردهای زندگی و دستیابی به فرصت ها بر پایه برابر با دیگران شده است که می تواند در بهبود زندگی ایشان مثمر ثمر واقع شود.