مکی خالد عبدالرزاق

در کنار جریان هاى جدیدى که در نیمهء نخست قرن 20 در عرصه شعر و ادب معاصر رخ نمودند و شعر فارسى را از نظر صورت و سیرت دستخوش تغییرات و تحولات چشم گیرى کردند، شعر شعراى سنت ﮔرا نیز هیچ ﮔاه از زایش و پویش باز نایستاد و شعرا و ادباى بسیارى کوشیدند تا این مشعل فروزان برجاى مانده از اعصار کهن را دست به دست بگردانند و هم چنان روشن و ﮔرم ننگاه دارند و به آیندﮔان بس ﭙارند. شاعران و مواضیع شعر او به نوعى شاعرانه مطرح شده و در عصر تلاش انسانى که امروز در جهان مطرح است جاى شعر غنایى کجاست و تکلیف عشق و غزل و ترانه چیست ؟ برخى چنین تصور مى کنند که در میان ﮔرفتاریهایى که بشر با آن رو به روست چنین شعرى به نوعى تجمل مى ماند و عمر آن به سر آمده ، زیرا آن فراغ خاطر که لازمه چنین اندیشه ها و تخیلات است دی ﮔر یراى آدمى میسر نیست، اما چنین نگرشى متضمن غفلت از دو نکته است : یکى آنکه زندﮔى جنبه هاى گوناگون دارد و عشق و عاطفه و التذاذ زیبایى نیز یک جنبهء مهم آن است که البته کیفیت آن ممکن است در هر زمان تفاوت کند.