محبوبه امیری خامکانی

پژوهش حاضر به بررسی رابطه ی بین امید به تحصیل  با سرسختی تحصیلی دانش آموزان با میانجی گری تدریس تحول آفرین در دانش آموزان متوسطه اول شهر کرمان پرداخته است. روش پژوهش همبستگی با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری انتخاب گردید. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان متوسطه اول شهر کرمان به تعداد 1131 نفر بودند، که با توجه به جدول مورگان و براساس نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 285 نفر انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه امید تحصیلی  سهرابی و سامانی (۱۳۹۰) ،پرسشنامه سرسختی تحصیلی بنیشک و همکاران(2005) و پرسشنامه تدریس تحول آفرین بوچامپ و همکاران (۲۰۱۰) استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون  و مدل یابی معادلات ساختاری  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد تدریس تحول آفرین در رابطه بین امید به تحصیل  با سرسختی تحصیلی نقش واسطه ای دارد. همچنین اثر مستقیم امید به تحصیل با تدریس تحول آفرین، تدریس تحول آفرین با سرسختی تحصیلی و امید به تحصیل  با سرسختی تحصیلی دانش آموزان  مثبت و معنی دار است. بنابراین چنین استنباط می شود تدریس تحول آفرین، ارزش های اصلی و اهداف یکپارچه کلاس درس و دانش آموزان را تشخیص می دهند و به استعدادهای بالقّوه ی دانش آموزان اهمیت می دهد و دانش آموزانی خشنود واثربخشی را پرورش می دهند که علایق دانش آموزان را بالا می برد و آن ها را به نگاهی فراتر از علایق شخصیشان برای گروه تشویق می کند و از این طریق توانایی مقاومت کردن در برابر سختی های تحصیلی و امید به تحصیل را ارتقا می بخشند.