سیامند انوری

مقدمه: مطالعات پس از بحران در کشور های مختلف، گزارش هایی متناقض را در خصوص شیوع افسرگی بیان نموده اند، اما در کشورمان با وجود حوادث طبیعی فراوان، مطالعات اندکی در این زمینه وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین میزان شیوع افسردگی و ارتباط آن با شاخص های دموگرافیک در دانش آموزان شهر بم پس از زلزله در سال 1382 می باشد. روش ها: این مطالعه یک مطالعه مقطعی- تحلیلی می باشد که در یک نمونه 472 نفری از دانش آموزان دبیرستانی شهر بم انجام شد. ابزار پژوهش پرسشنامه 21 سوالی بک (Beck) همراه با مشخصات فردی بود که توسط نرم افزار SPSS نسخه 11 و آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: از 472 دانش آموز، 8/64 درصد زن و مابقی مرد بودند. رده سنی افراد در این پژوهش 14 الی 18 سال بود. 2/74 درصد از افراد دارای درجاتی از افسردگی)خفیف تا شدید) بودند. بین میزان افسردگی و جنس، ازدست دادن یکی از افراد خانواده در جریان زلزله ، به وجود آمدن مشکل جسمی برای خود و یا یکی از افراد خانواده و رضایت از وضعیت زندگی رابطه معنی داری وجود داشت (5%(p<. اما بین میزان افسردگی، سن و تخریب منزل مسکونی در جریان زلزله رابطه معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن میزان شیوع افسردگی در دانش آموزان دبیرستانی شهر بم، برنامه ریزی جامع درخصوص پس از حوادث طبیعی و انسان ساخت لازم و ضروری به نظر می رسد.