بهنام گلدی

خلاقیت عنصری ضروری برای بقای حیات آموزش و پرورش است، و همچنین مهارت های تفکر خلاق نیز نقشی پر ثمر در تولید و پرورش این عنصر حیات بخش دارد. خلاقیت به عنوان یکی از جنبه های مهم یادگیری، یاددهی، تحقیق و توسعه شناخته شده است. بنابراین توسعه منابع انسانی در سال های گذشته بر ارتقای توانایی تفکر خلاق تأکید می نماید. پژوهش حاضر تلاش نموده است تا به بهره گیری از مستندات علمی خبرگان عرصه آموزش، نقش یادگیری مشارکتی را در پرورش تفکر خلاق بیش از بیش جلوه نماید. مطالعه حاضر بر دیدگاه های نظری اجتماعی_ فرهنگی تمرکز دارد و پیشنهاد می کند که نظریه های یادگیری مشارکتی زیربنای آموزش و پرورش است که بر اساس اصول مشخص شده برنامه ریزی شده است. هدف نهایی این تحقیق مطالعه ویژگی های توسعه مهارت های تفکر خلاق هنگام یادگیری علوم بود. با کمک نتایج تحقیق ارائه شده، معلمان می توانند در مورد اهمیت رویکرد یاددهی_ یادگیری مشارکتی بحث نموده و تأثیر آن را در توسعه تفکر خلاق نشان دهند.