حسن دلخوش کسمایی

خیابان باقرآباد یکی از محدوده هایی است که بافت فرسوده در آن دیده می شود و جزیی از هسته اولیه شهر رشت محسوب می شود. از مسائل و مشکلات اصلی و ساختار کالبدی بافت این خیابان می توان به قدمت طولانی، فرسودگی بیشتر بافت ها، تنگی گذرگاه ها، کمبود تجهیزات و امکانات زیرساختی، کاهش ازرش بها و مسائل زیستی اشاره نمود. تا اواخر دوره قاجاریه، شکل غالب رشد شهر رشت با پیروی از الگوی سنتی گذشته بود و محله ها برای عابران پیاده و حرکت گاری ها ساخته می شد. اما با ورود اتومبیل و دیگر وسایل زندگی مدرن شکل غالب شهر به تدریج با گذشته خود تغییر کرد. همین امر سبب شد تا ساکنان اصلی این بافت قدیمی و به ویژه آنان که از استطاعت مالی برخوردار بودند به تدریج از این محله به بخش های جدیدتر نقل مکان کننده بجای آنان افرادی از اقشار کم درآمد و مهاجر در این محله ساکن شوند؛ این افراد اغلب از مهاجران غیر بومی و کم سواد بودند که از سر ناچاری به این محله روی آورده و هیچ گونه احساس تعلق خاطر به مکانی که در آن زندگی می کنند، ندارند؛ ازاین رو تعهدی هم نسبت به حفاظت این نواحی در خود نمی بینند. در نتیجه این محدوده از شهر به تدریج دچار رکود و فرسودگی شد و عدم دسترسی مناسب، فقدان تسهیلات و امکانات زیرساختی، این بافت را به رغم این که در دل شهر جای داشت، روز به روز مهجورتر نمود. در این مقاله سعی شده که با بررسی وضع موجود محدوده، با توجه به پتانسل ها و ویژگی های آن به ساماندهی این بافت پرداخته شود. در این مقاله خیابان باقرآباد متغیر ثابت و کلیه ساختمان ها متغیر وابسته می باشد و برای تحلیل اطلاعات از جداول، نمودار، نقشه و از نرم افزار اکسل استفاده شده است