معین مقدس زاده

نقش شادکامی و پیامدهای مثبت پایدار آن در ابعاد مختلف زندگی هویداست. از این رو، شناسایی عوامل موثر بر شادکامی حایز اهمیت است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش هوش معنوی وخلاقیت در شادکامی دانش آموزان بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان کرج در سال تحصیلی96-97 بود. 414 دانش آموز با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند . برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه شادکامی آکسفورد(OHI)، پرسشنامه هوش معنوی کینگ(SISRI) وپرسشنامه خلاقیت عابدی(TC) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین هوش معنوی و شادکامی ( 43/0 = r )، خلاقیت و شادکامی (40/0 = r ) ، هوش معنوی و خلاقیت ( 53/0 = r ) همبستگی معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که هوش معنوی و خلاقیت 22% واریانس شادکامی را پیش بینی می کنند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که تولید معنای شخصی (از مؤلفه های هوش معنوی) و سیالی و ابتکار (از مؤلفه های خلاقیت) پیش بینی کننده ی های قوی برای شادکامی هستند.

سازگاری زناشویی، به احساسات عینی از خشنودی، رضایت و لذت تجربه شده توسط زن و شوهر اطلاق می شود که می تواند انعکاسی از میزان شادی افراد از روابط زناشویی و یا ترکیبی از خشنود بودن به واسطه ی بسیاری از عوامل مختص رابطه زناشویی باشد؛ از این رو، شناسایی عوامل زمینه ساز آن از اهمیت بالایی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سازگاری زناشویی بر اساس جهت گیری مذهبی، راهبردهای مقابله ای و ویژگی های شخصیتی انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی بود. 266 نفر از کارکنان دانشگاه کاشان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه جهت گیری مذهبی بهرامی، پرسشنامه راهبردهای مقابله ای اندلر و پارکر، پرسشنامه ویژگی های شخصیتی هگزاکو و پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر پاسخ دادند. نتایج نشان داد که سازگاری زناشویی با جهت گیری مذهبی و راهبردهای مقابله ای مساله مدار و اجتنابی رابطه مثبت معنی دار دارد و با شیوه های هیجانی همبستگی منفی معنی دار دارد. هم چنین نتایج نشان داد که بین صفات توافق پذیری، وظیفه شناسی و صداقت و فروتنی و سازگاری زناشویی همبستگی معناداری وجود دارد. بر اساس این یافته ها می توان گفت که جهت گیری مذهبی، راهبردهای مقابله ای کارآمد و صفات شخصیت نقش مهمی در تعیین میزان سازگاری زناشویی دارند. نتایج تلویحا نشان می دهد که توجه به ایمان به توجه، استفاده از راهبردهای مقابله ای کارآمد و صفات شخصیت می توان رضایت و کیفیت زندگی زناشویی را ارتقا بخشید.