علیرضا پورگودرزی

هدف پژوهش حاضر بررسی چگونگی بهبود عدالت مالیاتی از طریق کاهش یا حذف آثار تورم بر صورت های مالی و سود حسابداری محاسبه شده است. به همین منظور روش پژوهش مورد استفاده در این پژوهش، بررسی ادبیات پژوهش باهدف شناسایی و ارائه بهترین راهکار برای کاهش اثرات تورم بر سود حسابداری با استفاده از روش قیاسی-توصیفی است. بررسی ها نشان می دهد که مهمترین بعد از عدالت مالیاتی که تحت تأثیر تحریف سود حسابداری براثر تورم می شود، بعد عدالت افقی است. با توجه به بررسی های به عمل آمده دو سیاست به منظور کاهش یا حذف آثار تورم بر سود پیشنهاد می شود. اول استفاده از رویه های حسابداری خاص کاهش اثر تورم بر سود که معرفی شده است؛ و دیگری استفاده از یک سیستم حسابداری تورمی است که طبق بررسی ها، سیستم مبتنی بر ارزش خروجی تعدیل شده بابت تغییر در سطح عمومی قیمت ها، بهترین سیستم به این منظور است. با این وجود بررسی های به عمل آمده بیانگر این است که طبق قانون مالیات های مستقیم ایران، مالیات شرکت ها باید بر اساس سود حسابداری مبتنی بر بهای تاریخی محاسبه شود و هیچ کدام از این دو سیاست را به منظور دستیابی به رقمی واقعی تر از سود مالیاتی و متعاقباً عدالت افقی مالیاتی، مجاز نمی داند. درنهایت بررسی ها تصریح می کند، عدم تعدیل سیستم مالیاتی بابت تورم، علاوه بر عدم دستیابی به عدالت مالیاتی منجر به ارزشیابی اشتباه شرکت ها نیز خواهد شد.

هدف: اینپژوهش به دنبال بررسی چگونگی تأمین مالی سرمایه در گردش با تأکید بر تئوری سلسله مراتب مالی توسط مدیران شرکت های صنایع مختلف بورس اوراق بهادار تهران است. دوره زمانی این پژوهش 1395-1386 است. روش: نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند شامل 170 شرکت در 9 طبقه مختلف و روش آماری مورد استفاده این پژوهش روش SUR و رگرسیون OLS بوده است. یافته ها: نتایج آزمون SUR نشان می دهد در صورتی که بدهی ها به صورت کلی در نظر گرفته شوند، در هیچ یک از صنایع تئوری سلسله مراتب مالی رعایت نشده است. این در حالی است که اگر بدهی ها به بلندمدت و کوتاه مدت تقسیم شوند، صرف نظر از بدهی های کوتاه مدت، تئوری سلسله مراتب مالی در سه طبقه غذایی، شیمیایی و نفتی و ماشین آلات، رعایت شده است. نتایج آزمون رگرسیون OLS نیز نشان می دهد تئوری سلسله مراتب مالی توسط مدیران شرکت های طبقه غذایی، ماشین آلات و معدنی رعایت شده است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد مدیران شرکت های برخی صنایع در تأمین مالی سرمایه در گردش تئوری سلسله مراتب مالی را رعایت می کنند، بنابراین نتایج کلی بیانگر این است که مدیران شرکت های صنایع مختلف در تصمیم های تأمین مالی خود رویه مشابهی اتخاذ نمی کنند.