علی اکبر افتخاری قوشه کند

پیچیدگی رفتارهای انسان از یک سو و تفاوت های ذاتی و اکتسابی انسان ها از نظر علایق، ارزش ها، اولویت ها، تمایلات فردی و تفاوت های دیدگاهی ناشی از سوابق تحصیلی، تجربه های کاری و توانایی های شغلی و تخصصی از سوی دیگر، وجود تعارض و بروز اختلاف در روابط فی مابین افراد در محیط کاری را به امری طبیعی و احیاناً غیرقابل اجتناب مبدل کرده است. در این پژوهش رابطه بین تعارض و عملکرد شغلی یک شرکت بازرگانی مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش مورد استفاده در آن همبستگی می باشد و از رگرسیون جهت تجزیه وتحلیل داده ها بهره گیری شده است. با توجه به تحلیل انجام شده، فرضیه کلی تحقیق تأیید می گردد بدین معنی که بین تعارض با عملکرد شغلی کارکنان رابطه معنادار وجود دارد، این رابطه به صورت معکوس است و با افزایش تعارض عملکرد شغلی کارکنان کاهش می یابد. با توجه به نتایج حاصله پیشنهاد می گردد مدیران برای مدیریت تعارض و ارتقاء سطح عملکرد شغلی کارکنان در حوزه تحت مدیریت خود، بایستی با ایجاد بستر فرهنگی لازم جهت مشارکت کارکنان، استفاده از نظرات و آراء کارکنان در ارزیابی کار، حمایت از طرح ها و ایده های خلاق و نوآورانه، پیروی از سبک رهبری تفویضی، اعطای امتیازات لازم به کارکنان و بهبود وضعیت ارتباطی میان واحدها، زمینه های کاهش تعارض و افزایش کارایی، اثربخشی و بهبود عملکرد کارکنان را فراهم آورند.