پروین احمدی

طرح مسئله: طی یک دهه گذشته طرح مسکن مهر در شهرهای مختلف ایران با هدف فراهم کردن سرپناه برای قشر ضعیف جامعه به اجرا درآمده است؛ اما بی اعتنایی به کیفیت های اجتماعی فرهنگی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی (ابعاد چهارگانه مسکن پایدار) در این مسکن ها و نادیده انگاشتن نیازهای سکونتی ساکنان، سیاست و ماهیت این طرح را با معضلات زیادی همراه کرده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان رضایتمندی ساکنان مسکن مهر شهرک بهاران واقع در شهر سنندج از کیفیت سکونتی انجام شده است. روش: به منظور دستیابی به اهداف و پاسخ پرسش های پژوهش، تحلیل های آماری گوناگونی به کار رفته است؛ به طوری که برای آزمودن نرمال بودن متغیرهای پژوهش از آزمون کولموگروف اسمیرنوف[1]، برای بررسی سطح کلی رضایت ساکنان مسکن مهر از وضعیت سکونتی خود از آزمون واریانس، برای بررسی تأثیر شاخص های اجتماعی فرهنگی و اقتصادی ساکنان بر انتخاب مسکن مهر به مثابه محل سکونت از آزمون رگرسیون، برای سنجش میزان همبستگی بین شاخص های مسکن مهر با مسکن پایدار از آزمون همبستگی پیرسون و برای بررسی وضعیت مساعدبودن یا نبودن محدوده پژوهش به لحاظ شاخص های مسکن پایدار از آزمون تی تک نمونه ای و معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج: نتایج حاصل از تحلیل های آماری ابعاد اجتماعی فرهنگی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی، میزان کم رضایتمندی ساکنان را از این مجتمع ها نشان می دهد؛ بنابراین در صورتی که اقدامات لازم برای ارتقای کیفیت این مجتمع ها و پیرو آن بهبود کیفیت زندگی در آنها انجام نشود، شاهد کاهش حس تعلق و رضایت شهروندان خواهیم بود.