عباس بهاری

پلیس با برقراری تعامل و مشارکت با مدارس (دانش آموزان، اولیاء و سرپرستان و مربیان و کارکنان) ضمن استفاده از دیدگاه های آنها، بر مشکلات امنیتی و انتظامی در جامعه وقوف یافته و می تواند بیش از پیش در برقراری نظم و حفظ امنیت موفق باشد. هدف اصلی تحقیق، شناخت تاْثیر آموزش و تعامل پلیس با دانش آموزان در کاهش جرایم و هدف فرعی آن، تبیین مناسب ترین شیوه ی تعامل پلیس با مدرسه می باشد. متغیر مستقل، آموزش همگانی دانش آموزان، اولیاء و سرپرستان، مربیان و کارکنان مدارس و متغیر وابسته کاهش جرایم می باشد. جامعه آماری، کارکنان و مربیان اعم از مدیران و معلّمان دبیرستان های پسرانه شمال شرق تهران در سال 1386 است که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 236 نفر است. داده های پژوهش، از طریق پرسشنامه محقق ساخته با طیف لیکرت انجام گردید(91/0=α). پس از تجزیه و تحلیل داده ها فرضیه اصلی تحقیق «تاثیر تعامل پلیس و مدارس با رویکرد آگاه سازی بر کاهش جرایم» و سه فرضیه فرعی تحقیق 1- بین تعامل پلیس با مربیان و کارکنان مدارس و کاهش جرایم رابطه معناداری وجود دارد. 2- بین تعامل پلیس با اولیا و سرپرستان دانش آموزان وکاهش جرایم رابطه معناداری وجود دارد.3- بین تعامل پلیس با دانش آموزان مدارس و کاهش جرایم رابطه معناداری وجود دارد، اثبات شده است. در نتیجه، میان تعامل پلیس با مدارس و کاهش جرایم رابطه معناداری وجود دارد. علاوه بر آن، نتایج تحقیق نشان دهنده ی این است که هر یک از این متغیرها با کاهش جرایم ارتباط معنادار و مستقیمی دارند. تعامل پلیس با مربیان و کارکنان مدارس با ضریب 11/2 ، تعامل پلیس با اولیاء و سرپرستان دانش آموزان با ضریب 01/ 2 و تعامل پلیس با دانش آموزان با ضریب 88/1 اولویت بندی گردیده و در این خصوص شاخصه ها و متغیرهای مستقل تحقیق به دست آمده است.