مرتضی نیک روش

در عصر ناصری، تغییرات مهمی در اغلب حوزه های زندگی ایرانیان به وقوع پیوسته است. کانون این تغییرات را باید در عرصه زیست جمعی زرتشتیان ایران و بویژه شهر یزد یافت. زیرا این تغییرات نه فقط عرصه مادی زندگی آنها را در بر می گرفت بلکه شامل سپهر زیست جمعی آنان نیز می شد. مساله اصلی این تحقیق که با روش جامعه شناسی تاریخی انجام شده است توصیف و توضیح این تغییرات با تأکید بر نقش پارسیان هند است. یافته های تحقیق نشان می دهدکه از دل پارسیان هند، نخبگانی چند پیدا شدند که بدنبال تحت تأثیر قرار دادن جامعه زرتشتی کشور و پیشبرد تغییرات مد نظرشان بودند. آنها از روش های گوناگون نظیر: استمداد از انگلیسی ها (توجه به ساخت قدرت در عرصه بین المللی) تطمیع، رشوه، چاپلوسی و تهدید حاکمان وقت (توجه به ساختار قدرت در داخل کشور)، بهره برداری از توجه محدود شاهان قاجار به اصلاحات اجتماعی و ابتکارات شخصی خویش استفاده کردند. این نخبگان ابتدا با تأسیس پنجایت ها عرصه زیست جمعی زرتشتیان یزد را دگرگون کردند و از این رهگذر توانستند اصلاحات گسترده ای را در حوزه های اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، محدودیت های شخصی زرتشتیان و احیای مناسک دینی ایجاد کنند.