داریوش قربانی

تحقیقات انتقادی حسابداری حیطه وسیعی از تحقیقات از به شدت محتاطانه تا به شدت افراطی را در بر می گیرد، ولی با این وجود تمام آنها تلاش می کنند با آگاه سازی حسابداری در مورد نتایج اقتصادی، سیاسی و اجتماعی گسترده ای که رویه های اجرایی آنها را دارند، آن رویه ها را بهبود بخشند. حسابداری ادعا می کند که اطلاعات ارائه شده بی طرفانه و بدون سوگیری است. ولی شواهد نشان می دهد که حسابداری همانند ابزاری در دست عده ای است که تنها منافع گروه خاصی را تامین کرده و منافع دیگران را نادیده می گیرند. در حقیقت، حسابداری آگاهی یا شعوری تصنعی را برای استفاده کنندگان به وجود می آورد(بلکویی، 2000). حسابداری انتقادی به رویکردی در حسابداری اشاره دارد که پرسشی فراتر از بکارگیری روش خاص در حسابداری را مطرح می سازد، نظریه پردازان حسابداری انتقادی بدنبال جلب توجه به سوی نقاطی هستند که به سبب روزمره گی و تکرار، مشروع جلوه نموده اند. بعلاوه آنان عینیت و بی طرفی حسابداری را زیر سوال برده و بیان می کنند که تاکنون حسابداری از نظام های اجتماعی تحت کنترل دولت حمایت نموده است. عنصر مهمی که معمولا در مطالعات انتقادی حسابداری با آن روبرو هستیم، آگاهی از نقش فرهنگ و اهمیت تاریخ است.