محمد سعیدیان تبار

مثل یکی از بارزترین شاخه های فرهنگ عامیانه ادب شفاهی و چون آیینه ای روشنی فرهنگ و سنت حاکم بر جوامع در آن نمایان است و از جمله می توان به نوع نگرش به زن به علت بودن در کانون توجه فرهنگی اشاره نمود. زن در غالب امثال فارسی و عربی با صفاتی منفی نمایان می شود گرچه گاها نیز تحسین می شود مجاورت دو ملت ایران و عرب در طول تاریخ پیوندهای دو جانبه از لحاظ سیاسی و فرهنگی را ایجاد کرده است و از انجا که در تمام روابط و پیوندها زبان نقش میانجی را ایفا می کند تاثیر گذاری و تاثیر پذیری دو ملت در عناصر زبانی امری روشن است در این مقاله سعی شده است مثل های عربی و فارسی با محوریت زن به صورت تطبیقی مورد بررسی قرار گیرد تا به بازنمایی زنان در ادبیات دو ملت با تکیه بر امثال بپردازد

شخصیت به عنوان اصلی ترین ساختمان روایی در هر داستان نقش به سزایی در روند پردازش پیرنگ و شکل گیری رویدادها و حرکت رو به جلو هر متن روایی دارد و ممکن است در داستان یک شخصیت و یا بیشتر نقش آفرینی کنند و شخصیتی که نقش کلیدی در پیشبرد حوادث دارد شخصیت اصلیست در این پژوهش سعی شده است که با بررسی شخصیت پردازی در داستان های کوتاه یوسف ادریس و جبران خلیل جبران دو نویسنده ادبیات معاصر عرب نحوه بکارگیری این عنصر داستانی را مورد بررسی قرار دهیم که استفاده از شخصیت های واقعی و متوسط جامعه از نقاط اشتراک شخصیت های داستانی ایشان به شمار می آید.