گل افروز محبی

پژوهش حاضر به دنبال بررسی آراء بلاغی فخر رازی در جزء اول قرآن کریم در تفسیر کبیر است که با روش تحلیلی_توصیفی صورت گرفته است. دستاوردهای پژوهش این است که به رأی\"فخر رازی\" بیشترین استفاده از \"وصف\" و کمترین استفاده از \"امر\"، حشو\" و \"مفصل\" می باشد و همچنین می توان گفت: که با توجه به وجود \"التفات\" در بیشتر آیات، این فن از دید مفسر بطور کامل مطرح نشده است. پژوهش حاضر، تحلیلی از فن ون بلاغی قرآن، با تکیه بر تفسیر فخر است که آمار بالای استفاده از وص ف در آیات اله ی، تعمق بشر، جهت درک صحی ح از کلام خالق را می طلبد و گوشه ای از دلیل تأکید آیات الهی را برترغیب انسان به تفکر و تعقل می-نمایاند